సదసత్సంశయం
| శ్రీశ్రీ | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||
ఆలోలము లాలోచన లేవేవో నాలోపల ప్రాలేయచ్ఛాయలవలె తారాడగ కోరాడగ
పేరు పేరు వరసలతో పిలిచి ప్రశ్న వేస్తున్నా ఈ తెగని సమస్యను భేదించు వారలెవరో అని
ఎన్నో సందేహాలూ ఎన్నో సంతాపాలూ జీవితంపు చిక్కుముడులు విడవెంతగ సడలించిన
ఈ సృష్టికి ఏమర్ధం మానవునికి గమ్యమేది ఒక సకలాతీత శక్తి ఉన్నట్టా లేనట్టా
నిరంతరం ఘోషించే నీరనిధిని పిలిచినాను అస్తి నాస్తి రూపమైన ఆకాశము నడిగినాను
మహాకవుల గ్రంథాలను మనసుపెట్టి పఠించాను ప్రవ్రజితుల ముముక్షువుల భావాలనే స్మరించాను
యుగయుగాలు తరలెగాని ప్రశ్న ప్రశ్నలాగున్నది అలలు కదిసి మరలి చనగ శిలమాత్రం మిగిలినట్టు
జగదీశు డతడెవరో అగపడితే బాగుండును ఏమీ యిది స్వామీ అని నిలవేస్తా కడిగేస్తా
కవి హృదయపు కనులలో గర్జించిన పర్జన్యం పెనుచీకటి తిరుగుబాటు బీభత్సపు మెరుపుదాడి
కనుల ముందు చిత్రించే గతిలేని జనాల బాధ కడుపు తరుక్కొని పోయే కన్నీళ్ళ విషాదగాథ
కరువులలో వరదలలో కటిక దరిద్రుల అవస్థ కవితలోన కథలలోన కట్టాలని తలచినపుడు
ఈ విశాల జగతి నుంచి ఏమిటి నే కోరినాను ఒక జానెడు సానుభూతీ ఒక దోసెడు తిరుగుబాటు
జ్ఞానులు బోధిస్తూ బ్రహ్మానందమవాజ్మాధస విశదమనీ అనుభవైక వేద్యమనీ నుడివినారు
జపంవల్ల తపంవల్ల ప్రపంచాన్ని మరచిపోయి భగవంతుని ధ్యానంలో పడిపొమ్మని పలికినారు
మంచిచెడ్డలను కొలిచే మానదండమట దైవం ఈశ్వరుడొకడే సత్యం ఇతర సమస్తం మిథ్యట
ఇంద్రియాలద్వారా మన కీ సత్యం తెలియదంట విశ్వాసం తప్ప మనకి వేరే సాక్ష్యం లేదట
అగుపించనిదేదో ఒక ఆత్మపదార్ధం కలదట అన్నీ పోవచ్చుగాని అదిమాత్రం చావదంట
నిప్పు దాన్ని కాల్చలేదు ఛేదించగలేదు కత్తి నీరు దాన్ని ముంచలేదు గాలి దాన్ని చెరపదంట
జన్మలనీ కర్మమనీ చాలాదూరం వెళ్ళిన ఆలోచనలన్నీ ఈ ఆత్మచుట్టు అల్లినవే
ఏతదాత్మసర్వేషాం సర్వత్రా ఆవరించి సర్వసం తానే ఐ శాసిస్తుందంట జగతి
పుణ్యపాప నిర్ణేతలు నీత్యవినీతిజ్ఞ విజ్ఞు లస్తి నాస్తి విచికిత్సకు లంతమంది యేమన్నా
ఇదిమాత్రం నే నెరుగుదు నెంతమందియేమన్నా తథ్యం ప్రాణికి మృత్యువు తప్పదు జీవికి వేదన
జడిగొల్పే దు:ఖంలో తడియకుండ గొడుగులేదు ఆనందాలన్నీ తుద కంతమొందు నొక సమాధి
మనుజునిలో మరణ భీతి మదిలో దు:ఖానుభూతి ఆలోచనలన్నిటికీ ఆంతర్యంతో పునాది
ఎవరయ్యా ఎవరువారు ఈశర పదజిజ్ఞాసువు లెవరయ్యా ఎవరంటా ఇదివరలో ఎవరువారు?
ఉద్యోగపు ధర్మంలో సద్యోం హశ్చర్యంలో విటతాటపు బ్రతుకు గడిపి రిటైరైన పోలీసులు.
నిత్య నిధువనక్రీడా నృత్యంలో అలసిపోయి జవసత్వా లుడిగిపోయి సాధువైన వేశ్యామణి
నైకానోకహ విహారి కాకంవలె దు:ఖరాత్ర ఘూకంవలె సంచరించు లోక ద్వేషాగ్ని శీలి:
ఇంకా చెప్పాలంటే ఎందరోమహానుభావులు బ్రతుకునుంచి పారిపోయి తమ వెనుకనే దాగువారు.
మరణ మహాసముద్రాన జీవితమొక ద్వీపంలా తమపాలిటి శాపంలా తలపోసే ఫిలోఫర్లు
ఆహా మరి యింతేనా అందమైన మన మనుగడ మూడునాళ్ళ వింతేనా జగమతుకుల బొంతేనా
మెదడన్నదిమనకున్నది అది సరిగా పనిచేస్తే విశ్వరహ: పేటికా విస్ఫోటన జరగక తప్పదు.
ప్రవక్ష్యామి గీతార్థే న యన్నాడు కాళిదాసు బహుశా అంతకుమించిన క్థోనిజమే ఉండదేమో
ఔను - అహింసను పోలిన పరమో ధర్మమ్ము లేదు (పరమో ధర్మం విరువకు పరమ - అధర్మం అంటూ)
ఈవిల్‌,సిన్‌మొదలైన పదాలను వాడేటప్పుడు న్యాయం ధర్మం నీతీ త్యాదుల చర్చించేప్పుడు
ఎవరికి తోచిన అర్థం వారలు చెప్పక తప్పదు పరమార్థం సామాజిక సామూహిక సద్వర్తన
కలడు కలండనెడువాడు కలడో లేడో అంటూ లోగడ ఒక ఏనుగు ఆలోచనలో పడిందట.
హౌరా హౌరీ మకరితో పోరి నడుం జారి తుదకు నాన్యధాస్తిశరణ మనుచు దైన్యంతో నిలిచిందట
విహ్వల నాగేంద్రునిమొర విని అప్పుడు కదలెనంట ఆపన్న జనావనబిరు దాంచితుడైనట్టి వేల్పు
చక్రంబుననక్రంబుసు సంహరించి ఆ పిమ్మట స్థల జలచరు లిరువురికీ సాయుజ్య మొసంగెనంట
ఇదిజరిగిన కథకాదని ఎవరో కల్పించిందని ఇంచుక యోచించ గల వాడెవడైనా గ్రహిస్తాడు.
ఆ విషయమటుండనిచ్చి అసలు సంగతికి వద్దాం ఈ గజేంద్రమోక్షణకథ ఏమిటి చెబుతుంది మనకు?
నీ శక్తికి విలువలేదు నీయత్నం పనికిరాదు దైవబలం ఉందే అది అమేయమూ, అజేయమూ:
అందుచేత నూరిపోయు లొంగిపొమ్ము బేషరతుగ అపుడాతని కృపచేత స మస్తం సౌఖ్యాంత మగును.
పిరికితనం నూరిపోయు పిట్ట కథలతో బానిస మానసికతనగ్గించే మన పూర్వుల నేమనాలి?
రాచరికపు రోజుల్లో ఎగుడుదిగుడు సమాజాన పాలక వర్గాధిక్యం నిలబెట్టేపూనికతో
మనిషినిలా తగ్గిస్తూ మరోదాన్ని ఉగ్గడించి పరమాత్ముని పేర మత ప్రవక్తలైనారు వారు
వాళ్ళ నెందు కనడంలే ఇది మనలో జీర్ణించిన ముదితత్వం, ఈ సరికీ వదలిపోని మురికిమందు