మ. |
తలయుం జీరయు వీడ సంభ్రమముతో దైవోపఘాతంబునం
గులఁకం గ్రుళ్లుచుఁ బాఱుతెంచి వెస నాకంసుండు తత్సూతికా
నిలయద్వారము నందు నిల్చి శిశువుం దేతెమ్ము తె మ్మంచు నా
కులుఁడై పల్కఁగఁ గృష్ణమాతయును సంక్షోభార్తయై యత్తఱిన్.
| 124
|
కంసుండు యశోదకుఁ గూఁతురై పుట్టిన యోగమాయం జంపం బూనుట
క. |
[1]అన్నా యలుగకుమీ నా, కన్నది యిదె యాఁడుబిడ్డ గావుము దీనిన్
ని న్నొకటి సేయఁ గలదే, కన్నియ యతిలోకపురుషకారసమగ్రున్.
| 125
|
ఆ. |
మొదలఁ బెక్కుగర్భములు నీబ్రదుకు గోరి, వరుస [2]నొప్పింపనే మగవారలైన
నుడుగవయ్య యాగ్రహము నాయెడఁ బ్రసాద, దృష్టి పరఁగింపవే జగద్వినుతవిభవ.
| 126
|
వ. |
అని [3]ప్రార్థించిన నచ్చటివనిత లొక్కపెట్ట హాహాకారంబు లొనర్ప నభ్యంతరంబు
సొచ్చి యచ్చెడుగం డప్పాప నెప్పటిరాతితో నడుచుటకై [4]పూని యెత్తిన మెత్తనఁ
బ్రిదిలి చదలి కెగసి యయ్యుగ్మలి యద్భుతాకార యై యం దుండి.
| 127
|
క. |
తనచేతిపానపాత్రం, బున [5]నొలికెడు దివ్యమధువు ముదమున నాస్వా
దన మొనరించి మదోద్ధత, నినదంబునఁ బెలుచ నవ్వి నిష్ఠురభంగిన్.
| 128
|
వ. |
భయవిస్మయ[6]ంబులు మనంబునం బెనంగొనం గనుంగొను భోజపతి నుద్దేశించి.
| 129
|
ఉ. |
ఓరిదురాత్మ నన్ను నిటు లుగ్రతఁ బట్టి శిలాతలంబుపై
[7]బోరన వ్రేసి చంప నిటఁ బూనిన తప్పున కేను నిన్ను నీ
దారుణశత్రుఁ డాహవవిదారితుఁ జేయఁగ మృత్యుమూర్తి నై
క్రూరతఁ బ్రాణముల్ రుధిరకుల్యయుఁ గ్రోలుదు నొక్కపూఁపునన్.
| 130
|
క. |
ఇంకేమి త్రుళ్లఁగల విదె, యింకె నహంకారపంక మెల్ల ననుచు ని
శృంకత నద్దేవి సనియె, సంకుల మై తన్ను సిద్ధసంఘము గొలువన్.
| 131
|
వ. |
ఇక్కడఁ గంసుండును దేవకీదేవికిం గృతాంజలి యై యి ట్లనియె.
| 132
|
ఉ. |
ఏనిటు ప్రాణరక్షకయి యెంతయుఁ బాపము సేసి గర్భసం
తానవిఘాతి నై నిను నుదంచితశోకపయోధి ముంచితిం
బూనినమత్కృతం బఖిలమున్ వృథ యయ్యె విధాతచెయ్ది యె
వ్వానికి మాన్పఁగా నకట వచ్చునె మానుష[8]తుచ్ఛయత్నతన్.
| 133
|
క. |
విను చంపఁ జెఱుప మను ను, ఘనతర మగుకాల మొకఁడ కర్త మనుష్యుం
డు నిమిత్తమాత్ర మింతియ, యనయమ్మును గాల[9]పాక మైనక్రియలకున్.
| 134
|
- ↑ అన్నన్న యలుగకుము
- ↑ నొప్పించ
- ↑ ప్రార్థింప
- ↑ పూంచి
- ↑ నలరెడు, ఁదనరెడు.
- ↑ విహ్వలుండై
- ↑ భోరన వ్రేసి చంప నని బూనితి నిన్ను వధించుశత్రు నీ, తోరము గాఁగఁ బట్టి భవదూరితు; చంపు దని పూనిన.
- ↑ యత్నతుచ్ఛతన్
- ↑ పక్వ