షష్ఠాంకము] సీతావనవాసము 65
మునిబాలురు : [భయపడుదురు.]
లవు : సానందా, యీబుజ్జమ్మను తీసికొని మేముగూడ ఆశ్రమానికి వచ్చెదము.
సానం : మీరు చచ్చునదిగాక మమ్ములనుగూడ చంపుటకా ?
మాండ : సానందా, నాకు భయమెత్తుచున్నది. మనము వీరికన్న ముందుగ పరుగెత్తుదము.
కుశు : మాండవ్యా, భయపడకండి. ఇవి పసిపాపలవంటివి. మనల నేమిచేయవు.
లవు : [నవ్వుచు సింగపుఁగొదమను మునిబాలురపై విసరుచు] ఇదిగో! సింగపుకూన, వదలిపెట్టిన మిమ్ము కఱచి చంపును.
మునిబాలురు : అయ్యో! చచ్చితిమి - చచ్చితిమి.
లవు : అభ్భా ! యెంత మహిమావంతులురా వీళ్ళు! చచ్చి మరల బ్రతికినారు.
సానం : లవా, మీదుండగములు తల్లితోఁజెప్పి మిమ్ములఁ గొట్టించెదము.
లవు : ఏమీ కొట్టించెదరా ? - [సింగపుఁగొదమను చంకఁబెట్టుకొని సానందుని దగ్గఱకుఁ బోవును]
సానం : [వెనుకకుఁదగ్గుచు] అయ్యో! అక్కడనే యుండుము. మమ్ము సింగపుఁగొదమచేఁ గఱిపింపకుము. బ్రాహ్మణ హత్యా పాతకము చుట్టుకొనును.
కుశు : [స్వగతము] మునిబాలకు లెంత పిఱికివారు!
మాండ : లవా, యొకసింహముండినట్లు మఱియొకసింహ ముండదు సుమా. నీమురిపెము గిరిపెము వెళ్ళివచ్చును.
లవు : [చిఱునవ్వుతో] అవునవును ! ఉండవు; కొన్ని ఆఁడువి కొన్ని మొగవి; కొన్ని చిన్నవి; కొన్ని పెద్దవి.
