కవికోకిల గ్రంథావళి
రాజ : నీకు తల్లిదండ్రు లున్నారా?
మాల : మా పినతండ్రి రాజ్యాశకు బలియైరి?
రాజ : ఆ దుశ్చరితుఁడెవ్వఁడు?
మాల : మిమ్ము తెప్పించిన యతఁడు.
రాజ : [ఆశ్చర్యముతో] మీపినతండ్రియా?
మాల : మా పినతండ్రియే కాదు; మీయింటి యల్లుఁడుకూడ!
రాజ : [పిడుగడఁచినట్లు నిలబడి] ఏమీ! విజయవర్మయా? ఓరి దుర్మార్గుఁడా, అతిథిజన కలంకుఁడా, గోముఖవ్యాఘ్రమా, ఏమి మాయనాటకమాడితివి? ఇంకను మాతలిదండ్రులు బ్రతికియుందురా? మాధవుఁడు చాల బుద్ధిశాలి. విజయవర్మ చర్యలను ఆతఁడు శంకించుచునే యుండెను.
మాల : మాధవుఁ డెవడు?
రాజ : సాఁకుడు బిడ్డ?
మాల : ఎవరు సాఁకిరి?
రాజ : మాతల్లిదండ్రులు. కొన్ని సంవత్సరములకు పూర్వము ఒక పసిబాలుఁడు మూర్ఛతగిలి మావాకిట పడియుండెను. మాతల్లిదండ్రుల కప్పటికి సంతానము లేనందువలన వాని నెత్తి పెంచుకొనిరి.
మాల : రాజులు పెంచుకొనఁదగినంతటి బిడ్డయా ?
రాజ : రూపవంతుఁడె.
మాల : అప్పటికి వాని వయస్సెంత?
రాజ : రెండుమూఁడు సంవత్సరము లుండవచ్చునని చెప్పిరి.
మాల : మాయన్నకూడ ఆప్రాయముననే మరణించెనఁట! [స్వగతము] ఆశా! ఎంత పిచ్చిదానవు. మరణించినవారు తిరిగి వత్తురా? [ప్రకాశముగ] ఆతఁడు క్షత్రియుఁడని అనిపించుకొనఁదగియున్నాఁడా?
