110 కవికోకిల గ్రంథావళి [అష్టమాంకము
వాల్మీ : నాయనలారా, మీ రిఁకరండు.
కుశలవులు : [కౌఁగిలి వదల్చుకొని వాల్మీకి దగ్గఱకు వత్తురు.]
రాము : [స్వగతము] ఆహా ! కౌఁగిలి వదల్చుకొనిపోవు నీబాలకుల నాచిత్తముగూడ ననుసరించుచున్నది. ఆగర్భవతియే సీత యై యుండిన ఈ ముద్దుకొమరులే నా బిడ్డలైయుండిన - ఆశా. యీ మందభాగ్యుని యందు నీయూహలన్నియు నిరర్థకములు.
[శూర్పణఖ నీడ్చుకొని విభీషణుఁడు ప్రవేశించును.]
విభీ : ఓసి కులపాంసనీ, చండి, యోసి జంత,
నాకు సోదరివై పుట్టినావె నీవు ?
కత్తికొక్కొక్క కండగాఁ గాయమెల్లఁ
దఱగివైచినఁ బోనె పాతకము కుటిల ?
లక్ష్మ : దానవేశ్వరా, యాగమంటపముననా స్త్రీహత్య ?
రాము : విభీషణా, ఏమి యీ దౌర్జన్యము ?
విభీ : రఘుకులేశ్వరా, యీ మాయలమారిజంతను ఇప్పుడే శిరచ్ఛేదన మొనరించుట కాజ్ఞ యొసఁగవలయు. ఈ శూర్పణఖయే నిరపరాధిని యగు జానకీదేవి బహిష్కారమునకు మూలము. ఈ రక్కసి యొనరించిన కుట్రలన్నియు నాకుఁ దెలియవచ్చినవి.
రాము : [ఆశ్వర్యముతో] ఏమేమి ?
లక్ష్మ : [స్వగతము] ఇది యేమివింత !
రాము : విభీషణా, యీశూర్పణఖ యేమిచేసినది ?
విభీ : ఈ క్రూరచారిత్రయే తనదుష్టకృత్యమును దెలిసికొనుఁగాక.
