అష్టమాంకము] సీతావనవాసము 111
[సభలో గుజగుజలు]
శూర్ప : దీనరక్షామణీ, ఆపద్భాంధవా, రామచంద్రా యాఁడుకుయు లాలింపుము. అనాధవత్సలా, ఈపాపాత్మను రక్షింపుము. నాతప్పు క్షమియింపుము. నన్ను బ్రతుకనిమ్ము.
భరతు : [స్వగతము] ఈరహస్యము పూర్వమే తెలిసియుండిన జానకీదేవి యడవులకుఁ బంపఁబడి యుండదుగదా.
విభీ : ఓసీ మాయలమారీ, నీబొంకు లింకఁ జాలింపుము. సీతాప వాదకళంకము నీహృదయ రక్తపూరమున గడిగివేయవలయును.
శత్రు : [స్వగతము] శూర్పణఖ కుట్రయా యింతటికిం గారణము !
శూర్ప : దీనబాంధవా, రామభద్రా, యీ దీనురాలికి నభయ ప్రదాన మొసంగి రక్షింపుము.
ప్రాణవల్లభఁ జీకాకు పఱచినట్టి
కాకదైత్యుని సైతముఁ గాచినావు;
అఖిలలోక శరణ్యుండ వైన నిన్నుఁ
బ్రాణదానంబు వేఁడెద రామభద్ర.
లక్ష్మ : అన్నా, యీమాయావినియందు నెనరూనఁదగదు.
రాము : దానవీ, నీవెట్లు సీతాపవాదమునకు మూలమవైతివి ?
శూర్ప : మహారాజా, యథార్థము చెప్పుచున్నాను. నన్ను రక్షించినను శిక్షించినను మీ కరుణయె.
రాము : చెప్పుము.
శూర్ప : రాక్షసవినాశన ప్రతీకారమొనరింపఁ గోరి జానకీదేవిని నెట్లైన నడవులఁ గష్టపెట్టనెంచి అయోధ్యఁ జేరితిని. మాఱువేసంబునఁ జరిం