శతావధానసారము/తోట్లవల్లూరు
సీసము స్నానపు రేవు
పొడి బట్టలను విప్పి తడి బట్టలనుగట్టు పేరటాండ్రోక వంక సౌరునింప
నీర్కావిదోసనుల్ నేర్పమైనుది కె. వర్ణి సంఘమొక్క నంకఁ జెలఁంగ
“నాకిమ్మురిక్తడనాకి” మనుచునీరు కాసు బౌపలును సెుక్కఁటఁ జెలంగ
నాభరణాదులసపహరింపఁగఁజూచుపశ్యతో హరు లొక్క ప్రక్కఁదసర
టే||గీ||! తీర్థములయందు రేపు లెం 'తేనెసంగుఁ గనెడి వారల కెంతయుఁ గనులపంకు సగుచు శ్రీయప్పరాయవంశాభిచంద్ర యఖలక విగేయ రామచం ద్రౌప్పరాయ.34
శార్దూలవిక్రీడితం ఆశీర్వచనం.
శ్రీ రాజత్సుత రాజితో విజయ తాంశ్రీరామచందాప్పరా
ట్తద్దత్తైరపి వార్షికైఃకవివరా గచ్ఛంతుమోదం భృశం
తద్దీన్యతృదసి ప్రవృత్తమిదమప్యాస్తాం వధాసం చిరం
యేనాత్యంత ముదం సుధీపముదయో యాతుంచబోభూయ తే35
శోభకృత్సం! వైశాఖమాసములో తోట్లవల్లూరు సంస్థానము లోని యనధానములోని కొన్ని పద్యములు,
అవధాసస్థలము.
క|| బంగాళాతోటను ముద, ముంగొలువ శతావధానమున్ జేయించెన్"
సంగతమగుగతిఁగవులు, ప్పొంగఁగ. శ్రీ భాష్యకారభూపతి బళీరే. 1
సల్లూరి గోపాలుడు.
మ|| వనముల్ భక్తుల కెల్ల వేళ విడు శ్రీవల్లూరి గోపాలకుం
ను రహిన్ బోవుత బమ్మ దేవరకులాడ్యున్ భావ్య కారాధిపున్
గరుణాసాగరు సర్వలోకహితుఁ జంగత్ప్రా భవోపేతు భా
స్వరవల్లూరీ పురార్థపాలకు యశసృత్య ప్రభాభాసురున్5
',
పట్టాభి షేక మునుగూర్చి .
అన్నతోబోరాడి యన్ని కోరుటులను దిరితి తుదకు ...........
గాంచి| బహుసంపదలతోడభద్రపీటమ్మున .......................
ముసమాధవమాసాన మంత్రి పురోహిం............................... :
నుమెసఁగ బత్ని య దానుదు బ్రజఓటా
సుశ్రీదలిర్ప;
తే! గీ! ప్రజల నెల్లను గన్నులమూడు నయ్యె
జూపగలునెల్ల మిక్కిలి చోద్యమయ్యె
బండితులకెల్ల మసమున్ బ్రమమయ్యె
భాసురంబయ్యె నల్లూరి పట్టణంబు. .4
పట్టసవీరభద్ర స్రగ్దరా
యోవాదక్షాధ్వారేఽభూదికుపితశివంవేడదారాప్రభూతో
యోవైతూర్ణంచకారా....................
........................................
దక్షుద్రోవీరహద్రో హుతేనమాత..........................
శోభకృత్సం || జ్యేష్ఠమాసమున మరల నేలూరులో జరిగినయష్టో వధానములోని కొన్ని పద్యములు.
హయ గ్రీవ, సద్ధరా,
శ్రీమంతం సర్వవిద్యావిహరణ వసతిం నాజీనక్త్రంమహాంతం :
విద్వర్భర్న మ్యమాసం దుదితవనహరం దుష్టరక్షోఽపహారం
త్వంగత్కారుణ్య పూర్ణం సకలభువనసంరక్షణేబద్ధదీక్షం
భక్త్యా బద్ధాంజలిస్సన్ శుభవిభవకృతే నౌమిలో కైకనాథం
ఆయాహియాహీ, యనుశ్లోకమునకు తెలుగు,
చ|| జనక జరమ్మిటుల్ చనుము సాధ్వి నగస్త్యుని భామఁజూచి పై
వినుచు ము రావణాదులను వేచిన సంగతి నిర్భయముగా,
నగ నిధిగట్టుముచ్చట రవంతయుఁ 'దెల్పకు మా పెదాని మ్రిం
గిన మునినాథుభార్యసుమీ ముగ్ధరొ? నీ కెఱుఁగంగఁ జెప్పితిః'2