బ్రహ్మానందము/మదనానువర్ణనము
...........అంతఁ గామరూపదేశాధీశు ననుంగుపట్టి యగు రతిమంజరి, సురతకళావిదగ్ధయయ్యునూ, ప్రోడతనంబు మాటువఱచి ముగ్ధభావం బభినయించుచూ సిగ్గుచే మాటలు తడంబడినటుల గాద్గదికంబు నెపంబున గళరవంబుల దనకుంగల జాతుర్యమును జాటుచూ, సపత్నిమండలంబును వేడుకలఁ గొంతతడ వాయాసపఱచి, యెట్టకేలకు బలవంతంబును నియ్యకొనినదానింబలెఁ బ్రసన్నభావంబున, పొగరెక్కి యుక్కుమిగులు గుచంబుల బయ్యెంట సరిదిద్దు నెపంబున నదిమికొని, యిటుల మొదలిడినది.
నాతొలికూటమి చిత్రవిచిత్రగతుల, చిత్రరతుల, జతనుపడినది. మానవాంగననైన నాకుఁ గన్నెచెఱఁ బాపి, భగము నెంగిలిచేసినది, మానవుఁడు కాదు! సమర్తలాడినకన్నెప్రాయమున చూపరుల నోరూఱించు రూపవైభవంబుతోఁ జెన్నారుచుఁ దలిదండ్రుల కేకైకపుత్త్రి నైనందున, లోకమునందలి రాజకుమారికలఁబలె నంతిపురంబునఁ బడి మ్రగ్గుచు నసూర్యంపశ్యనుగా నుండక, వార లనుమతింపఁగా, మగవానిఁబలె, నొంటిమై, తలఁచినప్పుడెల్ల దూరవనులకు విహారముగా నేగ నలవడియుంటిని.
నా కప్పటికి పదునెనిమిది వత్సరములు. ఋతుమతినై మూఁడుదినంబు లిలు వెడలనందున, నాలవనాఁడు స్నానానంతరము, మిక్కిలి యుత్సాహముతో, ననుదినముకన్న నెక్కుడుదూరము పోయి, వాజి డిగ్గి, యలసినదాననౌట, కొండదరినంటి ప్రవహించుచున్న సెలయేటియందు, నగ్ననై యిచ్చవచ్చినగతి నీఁదులాడుచు, వారిక్రీడ మార్గాయాసం బపనయించునటుల నొనర్చి, నీరంబులు వెడలి యొడ్డునకుఁ జేరి, నామేనిబంగురునకుఁ జికిలిమెఱుఁగులు దిద్దు భానుని తరుణారుణాతపంబున నొడలు విరుచుకొనుచు నిలుచుంటిని. నాకన్నుల కదేలకో ప్రకృతి పులకరించినగతి, వనీస్థలులన్నియుఁ దొంటిబలెఁగాక నెక్కుడు మనోహరంబులై గన్పట్టినవి. నాయమాయికహృదయమునం దనుశ్రుతితో, రూపేర్పఱుపరాని మధురభావనలు దోఁచినవి. ఒడలెల్ల నెందులకో బరవశింపఁజొచ్చినది. కలలు నిందచూపులతో మదాలసతను మందంబుగా సింహావ లోకనము గావించు నాకనుఁగవకు, నన్నాశ్చర్యాంబుధిఁ దేల్చుదృశ్యం బా సుముహూర్తంబున, నదే మొదటిసారి, యల్లంతదూరంబున గోచరించినది.
ఆఁడులేడి యొకటి క్రేళ్ళుఱుకుచు వచ్చి నదీతీరంబున నిలువంబడి బెదరుచు నటునిటుఁ జూడంజొచ్చినది. ఒకపొదమఱుఁగునుండి మగలేడి, చిలవలుపలవలైన కొమ్ములు, తీవలనుండి చిక్కువడకుండఁ దప్పించుకొనుచూ దానిం దరియవచ్చినది. హరిణి పాఱిపోవుననుకొంటిని, కాని యటులఁ జేయక చిఱుతవాలంబు నాడించుచూ, నాహ్వానించుచున్నటులఁ దోచినది. మగది, పెదవులతో నాఁడుదాని మేను దడిమికొనుచు, పిఱుందకు వచ్చి, పృష్టంబును మూర్కొనుచు, ముట్టి గదలించుచూ పైకి మెడ నెత్తుచూ, పాదంబుతో నేల రాయుచూ, మఱల మొదటిచోటనే మూర్కొనుచునుండి, యొక్కయురుకున దానిమీఁది కెగరినది. అటుల నొకదానిమీఁద నొకటి యుండి కొంతదూరము పరిగెత్తుటలో పట్టుదప్పి యాఁడులేడి పాఱిపోయినది. మగది, యుదరంబుక్రింద నూఁచవంటిదాని నొకటి మాటిమాటికి నిక్కించుచు నుండినది.
నే నంతవరకు నే యొచ్చెమునులేక నమాయికముగాఁ బెరిఁగినదాననగుట విరించి యేయే యవయవంబు లెందుకొఱకు నిర్మించినాఁడో వాని నుపయోగించుకొనుట యెటులో దెలియదు. కాని యప్రయత్నంబుగా నాచేయి భగోపరిభాగంబు దాఁకినది. అచ్చటనంతయుఁ జెమ్మగిలి తడిసియుండినది. నాకా వెనుకముందులెఱుఁగని యావేశములో నొక వింతయాలోచన దోఁచినది. నే నాఁడులేడివలెనైనచో నదియేమి చేయునో జూతమనిపించినది. సమీపించి, దానిఁ దాకుచు నేలకు వంగితిని. వంగుటయేతడవుగ నాలేడి నామీఁద కెగిరి, వెన్నున ముంగా ళ్ళదిమినది. నా పిఱుందులసందున నేదియో జొరఁబడి వెనుకకుపోయి, కలయఁగ్రుమ్ముచు, స్థానము వెదకుకొని, భగముపెదవులఁ దాఁకి, గ్రుచ్చుకొని లోనికి దిగఁజొచ్చినది. నాకుఁ దమి హెచ్చి, వెనుకకు నడుము నూఁపితిని. అంత మఱికొంచ మెక్కినది. చిక్కినది జాఱిపోకుండ లోతొడలతో బిగియించి పట్టితిని.
నాకాసుఖ మెంతకాలమో నిలువలేదు. లోననుండి జిలజిలమని తడి హెచ్చై, లేడిశిశ్నము ముడుచుకొనిపోయినది. అంతనది దిగి యేమియు నెఱుంగనిదానివలె దానిత్రోవ నది పోయినది.
నాకు మాత్రమేమాత్రమును దృప్తిదీఱక నింక నాపనికే మొగము వాచితిని. మఱియొకలేడి రాదా, యని కాచుకొనియుంటిని.
నానోము వేయిరెట్లుగ ఫలించినది. వచ్చినది, నోరెఱుఁగని జంతువుకాదు. జవసత్వము లూరుచున్న యువకుండు. వేఁటకై వచ్చినవాఁడుగాఁబోలు వెంట జాగిల మున్నది. ఆతనిఁ జూడగానే నా కెక్కడలేని భయము గలిగినది. దిసమొలతో నున్నాను. ఏమనుకొనునో? ఏమి చేయునో? ఒంటరిగాఁ జిక్కితిని. కూఁకవేటుదూరంబున నెవ్వరును లేరు; నాచీరెయు ఱవికయు నెచ్చటనో యావల నున్నవి.
ఏమియుఁ దోఁపక నటులనే నిలుచుంటిని, ఆతఁడు సమీపించుచున్న కొలఁదిని నాకు కంప మెక్కువైనది.
‘నీవు వనకన్యకవా?’
అతనియూర్పు నాచెంపల దాఁకుచున్నది. ఏమియుఁ జెప్పనోరాడక కన్నులు మూసికొంటిని.
‘ఎవరైనను నిన్ను వదలను’ అనుచు, నా చ న్నొడిసిపట్టి రెండవచేయి నడుముమీఁదుగా వైచి దగ్గరకు లాగుకొని పెదవి కొఱికినాఁడు. నాకాచరుకులో బాధకన్న తీయందనమే యెక్కువగాఁ గానుపించినది. ఆతని నల్లుకొనిపోవు తీవవలె చేతులు మెడకు పెనవైచితిని.
దేహంబు లొకటికొకటి హత్తుకొనిపోయినవి. నాతొడలసందున కేదియో నిలువుగా నుబుకుచుఁ దగిలినది. ఆస్పర్శతో కలవర మంది కౌఁగిలి విడిచితిని. ఆతఁడు నవ్వుచు, నిలుచున్నచోటనే కట్టుబట్ట దిగవిడిచినాఁడు. బాకుపిడివంటిది, నిగుడియున్నది. అదికొంచెము పైకినిక్కుచు నన్ను బిలచుచున్నటులఁ దోఁచినది. అంతటితో నాసిగ్గు పటాపంచలైనది. ఒక్కగంతులో దగ్గఱఁజేరి యాచిఱుతరోఁకలిని చేతనందుకొనఁ జూచితిని గాని యది యిముడలేదు, చేత నిముడుటలో పైచర్మము వెనుకకు పోయి, మంచులోఁ దడిసిన మందారపువ్వువంటి ద్రవసహితమైన యెఱ్ఱని తల చిఱుపెదవులతో వెలికి వచ్చినది. ఆతడి నాచేతికంటినకొలఁదిని, నాభగము మఱింత యూటలూరసాగినది.
ఈసందర్శనోత్సవములో నేనుండి యాతఁడేమి యొనర్చుచున్నది గమనించుటలేదు గాని, గుబ్బలు గోరులు దిగునట్టుగా పట్టుకొని పెదవి కందిపోవునట్టుగా ముద్దిడుకొనుచు, క్రిందకుఁ బడద్రోసినాఁడు. పాదములవద్ద గూర్చుండి తొడలు విడదీసి, లోనికి జరిగి, భగము పెదవులయంచున నాపాలిటి యమృతదండంబును దాకించి పెదవులు చేతులతో విడఁదీయుచు మెల్లగాఁ ద్రోయ మొదలిఁడినాఁడు. ఆతఁడటుల జేయుచున్నకొలఁదిని మేనుమఱువంజొచ్చిన పారవశ్యములోనే వింతపడంజొచ్చితిని. ‘నా కంత రంధ్రమున్నదా! బడితెవలె నున్నదే! దానినంతయు ద్రోయవలెనన్న నెటులఁబట్టునో?’ ఇంతలో దానిపనియది జూచుకొనుచునేయున్నది. లోనికి చొచ్చుకొనుచున్నకొలంది, యున్నలావుచాలకకాబోఁలు నింక పెరుగుచున్నది.
ఆవంచకుఁడటుల నెమ్మదిగా ద్రోయువాఁ డటులనే యొనరింపక నొక్కత్రోపులో సరాసరి దానినంతయూ దూర్చినాఁడు. నొప్పిచే కెవ్వుమని యఱచి వదలించుకొన జూచితినిగాని, యాతఁడు నాచనుల గుత్తంబుగాఁ బట్టుకొని, యింకనేమైన రవంత మిగిలియున్నదేమో దానిని గూడ నెట్టినాఁడు. మాయిరువురి శష్పమహారణ్యంబులు నేకములైనవి.
వెనుకకు క్రమముగా లాగి, యూఁపుగా ముందఱకు నెట్టుచున్నాఁడు. ఒక్కొక్కతాఁకు నాకు బొడ్డునకుఁ దగులుచున్నది. ‘నొప్పి’ యని కేకలు వేయుచు గునియుచుంటినేగాని భగమున నిరుకుకొనినదానిని వదలించుకొనవలయునని లేదు. క్రమముగా బాధ పులకరింతగా మాఱినది. ఆతనిమెడకు చేతులు లంకెలు వైచి మీఁదకు లాగుకొని యదిమిపట్టితిని. ఆతఁడు ‘యిప్పు డెట్టులనున్నది. ఇంకనూ ద్రోయనా యీయూపు చాలునా?’ యని నవ్వినాఁడు నేను చిఱునవ్వుతో భగముపెదవులతో నాతని కామదండమును జప్పరించి లోనికి లాగుకొంటిని. ఇంక రెట్టించిన వేగముతోఁ గ్రుమ్ముట ప్రారంభించినాఁడు. అబ్బబ్బ! ఆపోటులయందలి కమ్మందన మేమనను?
అటు లెంతసేపుంటిమో, కొంతతడవున కాతఁడు నాయోనిలో జలజలఁ గార్చి, దండంబును వెనుకకు లాగికొని లేచినాఁడు. అది తొలుతటివలె బిఱ్ఱబిగిసి యుండక వ్రాలిన ధ్వజస్తంభంబువలె నున్నది. దానింజూడఁగనే నాకింకను దమి తీఱక భగము గులగులలాడఁ జొచ్చినది.
‘ఇంకొకమాఱు’ యంటిని. ఆతడు, ‘నాకు చాలును, నీకు వలయుచో నిదిగో, దీనిని లేపికొని పట్టినంతవఱకు దూర్చుకొనుము’ అని నాసరసన వెల్లకిలఁ బండుకొని, తనమీదికి నన్ను లాగుకొనినాఁడు. నాభగము చెమ్మ మొనకుఁ దగులుటతోడనే యాతనిశిశ్నము మఱల నిటారుగడవలె లేచి, కన్నంబు వెదకుకొని జొరబడినది. నేను, నడుము నూపుచు, నాతనికన్న నెక్కుడు తీవ్రముగా లోన బలుకదురునటుల రమింపఁజొచ్చతిని. ద్రవ మూరుటచే, ముందునకన్న నిప్పుడు కొంచము వదులై, లింగము తేలికగా బోవుచున్నది. నాకాలావు చాలదు. ఎటులనా యనుకొనుచుండఁగనే నాపాలివేల్పులు వరమొసంగినటుల నాతని జాగిలము నామీఁద కెక్కి, వెనుకనుండి దానిమేఢ్రమును దూర్చినది. అదిమాత్రము లావు తక్కువా? యీ రెండు నిముడక నాభగము చినిఁగిపోవునేమో యనుకొంటిని, కాని దాని కవొకలెక్కా? ఎన్నిశిశ్నంబులైన యవలీల దిగమ్రింగగలదు.
ఇఁక, జమిలిరోఁకళ్ళపోటు తగిలినది. వెనుక జాగిలము, ముందు నాతఁడు. ఎంతసేపని, యెంతబిగుతుగానని? నా జన్మమున కెన్నఁటికిని యప్పటిసుఖము మరువలేను.