బ్రహ్మన్న : (బిగ్గరగా, మైమరచి) యశస్విని కా నాయనా, బాలుడూ! తండ్రి పేరు నిలువబెట్టు. హృదయానికి పట్టరాని సంతోషం కలుగుతున్నదోయ్ తండ్రీ.... బావా! బాలుడి యుద్ధం నా చేత కూడా కత్తి పట్టించే టట్లున్నది.
కొమ్మరాజు : తమకు బాలచంద్రుడి వల్ల కూడా సత్కీర్తి.
బ్రహ్మన్న : బావా! అలరాజు త్యాగాన్ని ఆంధ్రలోకం మరచిపోలేదు. అతని మూలకంగా మీకు లోకోత్తరతమైన కీర్తి ఏనాడో ప్రాప్తించింది.
(కొమ్మరాజు పుత్రదుఃఖంతో శిరస్సు వంచుకుంటాడు)
బ్రహ్మన్న : (ఉద్వేగంతో) ఉన్నట్లుండి బావా, బాలుడెందుకో ఆవైపు వెళ్లుతున్నాడు.
కొమ్మరాజు : (పరికించి) నరసింహరాజు మీదికి తలపడ్డట్లున్నాడు.
బ్రహ్మన్న : నిజమే. ఆ మూల తుములయుద్ధం ప్రారంభమైంది. బాలుడి మిత్రులందరూ ఆ వైపు చేరుతున్నారు.
బాలచంద్రుడి గొంతుక : పిరికి పందల్లా పారిపోవద్దు.
ఒక యోధుడి గొంతు : నీ మొగతనానికేనా?
బాలచంద్రుని గొంతుక : కాచుకోండి. యముడి వంటింటికి చేరుకోవాలి.
(కత్తుల కణకణలూ, హాహాకారాలు వినిపిస్తవి)
కొమ్మరాజు : అదీ దెబ్బ! కుమ్ముడు తగరు త్రిప్పు. ఢాక కొట్టు.
బ్రహ్మన్న : (సోద్వేగంగా) బాలుడేడి బావా?
కొమ్మరాజు : అడుగో. అటువైపు. బల్లెపుయుద్ధం ప్రారంభిస్తూ
బ్రహ్మన్న : (వికసిత ముఖంతో) అవును బావా! శత్రుసైన్యానికి సుడిగాలై ఎండుటాకులలా గిరగిరా...
(జయ్ బాలచంద్రుడికి జై, జై బ్రహ్మన్న మంత్రికీ జై, జయ్ చెన్నకేశవా జై అనే హర్షధ్వానాలు వినిపిస్తవి
బ్రహ్మన్న : బావా! ఏమిటా కోలాహలం?
కొమ్మరాజు: నాకూ ఏమీ అర్థం కావటం లేదు.
నాయకురాలు
85
