శ్రీనాథుడు : ఆఁ..... సాహసమో...... శక్తి... మల్లన్న : సాహసమో, శక్తి.... వినాలి. ఇప్పుడే వస్తాను. (లోపలికి పోయి ధావళీకట్టుకొని భాగవతము తీసుకోవస్తాడు. శ్రీనాథుడు ఈ లోపల అటూ ఇటూ పచారు చేస్తూ ఆలోచిస్తుంటాడు) (కృష్ణాజినం మీద మడికట్టు కొని కూర్చొని మల్లన్న గ్రంథ ప్రారంభం చేయబోతూ) మల్లన్న : మామా! మొదలు పెట్టమన్నావా? శ్రీనాథుడు : (పచారుచేస్తూనే) అబ్బాయీ! మీ నాన్న కవితా ధోరణి ఏమన్నా మారిందా? లేకపోతే వెనకటి వేళ్ళలోనే నడుస్తున్నదా బండి. మల్లన్న : వెనుకటి వేళ్ళలోనంటే? శ్రీనాథుడు : భోగినీ దండకమా, వీరభద్ర విజయమూ రెండు నడిచిన వేళ్లు- మల్లన్న : ఏమో అదంతా నీవే చెప్పాలి. శ్రీనాథుడు : శైలిలో మార్పేమీ నీకు కనిపించలేదా! ఔచిత్యాన్ని ఆదరించటమూ, అనౌచిత్యాన్ని పరిహరించటమూ, భావాన్ని ఉపలక్షించటమూ వీటికేమన్నా ప్రయత్నించాడా. 'ముక్కస్య ముక్కారః' కాదుగదా? మల్లన్న : ఆయనకు ఈ విషయమైన భ్రాంతే ఉన్నట్లు నాకు తోచలేదు. శ్రీనాథుడు మరి? మల్లన్న : ఒకనాడు ప్రాతఃస్నానం చేసి గంగ నుంచీ యింటికి వచ్చి 'మల్లన్నా ఘంటం తాళపత్రం త్వరగా తీసుకోరా అన్నారు. తీసుకోవచ్చాను. తదేక దృష్టితో ఏ విధమైన స్మరంతీ లేకుండానే చెప్పేది వ్రాయమన్నారు. వెంటనే చెప్పండి అన్నాను. ఆయన - "పలికెడిది భాగవతమట. పలికెడివాడు రామభద్రుండట నే పలికిన భవహరమగునట పలికెద వేరొండుగాథ పలుకునేలా” అని చెప్పి దేవతా ప్రార్థనము చేశారు. నేను వ్రాశాను. ఏకాంకికలు 355
