అధికరణకుడు : ఇష్! (చారుదత్తునితో) అయ్యా నిన్న సాయంత్రం వసంతసేన మీ ఇంటినుంచి నడిచివెళ్ళిందా? లేక బండిలో వెళ్ళిందా? చారుదత్తుడు: నేను ఇంట్లో ఉన్నంతవరకు ఎక్కడికీ వెళ్ళలేదు. తరువాత ఏమి జరిగిందో నాకు తెలియదు. అధికరణకుడు : ఆమెను ఎవరో హత్యచేసి జీర్ణోద్యానంలో పారేశారన్న సంగతైనా తెలుసునా? చారుదత్తుడు : ప్రియా! వసంతసేనా! (*) లేత వెన్నెలలకు సొగసీయ నేర్చిన దంతకాంతితో, మావి చిగుళ్ల విలాసాలతో ఓప్పే కావిమోవితో ఇంపెసలారిన నీ ముఖకాంతిని త్రాగి నేడేరీతిగా ఈ అపకీర్తి విషాన్ని క్రోలగలనో కదా! శకారుడు : ఇంత రభసెందుకు? - హత్య చేశానని అంగీకరించు. (అధికరణకునితో) ఇంకా అనుమాన మేమిటయ్యా! చారుదత్తుడు: నా దారిద్య్ర లక్షణాలల్లో ఇదీ ఒకటి? తేనెలో మాగిపోతూ ఉన్న పూలమీదికి తుమ్మెదపిండ్లు బారులు కట్టి వచ్చేటట్లు ఆపత్కాలంలో లోపాలు అనంతంగా నన్నావరిస్తున్నవి. అధికరణకుడు : చారుదత్తయ్యా! సత్యమేమిటో త్వరగా బయట పెట్టండి. శకారుడు : వ్యవహార విషయంలో మీకింత పక్షపాతం పనికిరాదు. ఒకవంక హత్య చేశాడని స్వచ్ఛంగా నిరూపితమౌతుంటే ఇంకా ఏమిటా గ్రుచ్చి గుచ్చి అడగటం ఉఁ. తీర్పు చెప్పండి - ఇంకా ఆ స్త్రీ ఘాతుకుడికి ఆసనమిచ్చి గౌరవించటమెందుకు? లెమ్మన రేం? చారుదత్తుడు : (ఆసనం మీదనుంచి లేచి నిలువబడతాడు). శకారుడు : హిఁ హిఁ హిఁ - (అతను వదిలిన చోటు ఆక్రమించి) చారుదత్తా! నేనే చంపానని నీ నోటిమీదుగా ఒకమాటు - మైత్రేయుడు : (హఠాత్తుగా ప్రవేశించి) చారుదత్తా! చారుదత్తా!! నిన్నిక్కడికి రప్పించినదెవరు? కారణం? వసంతసేన 195
