ఎనిమిదో దృశ్యం [శకారుడు ఏకాంతంగా యక్షగాన నాటకంలో వేషం వేయటానికి శబ్దం చేసుకుంటుంటాడు.] తరి తరి ధిమి తరి తత్తరి కిట తక తధీం ధిమ్హరీ తక ధిమి ధిమి ధిమి పొన్న మ్రాకుపై వెన్నదొంగనై కన్నె గోపికల వన్నె చీరెలను తకధిక తధిగిణ తోం విడిచి నీటిలో పడినవేళలో ముడిచిచేతిలో నడతు నీడలో త్రిజమ్త కిట - దివ్యసుందరీ ధాకిట కిట - భవ్యదేహముల మునిజనపాలా! మురళీలోలా!! అగధర కిటకిట - అమరవందితా తక్కిట ధరి తక, ధరి కిట కిట ధిమి త్రిజమ్త ధకి తక తరుంధ ధిమి కిట్తో (ప్రవేశము విటుడు - ఒళ్ళు తెలియకుండా శకారుడు శబ్దబ్రహ్మలో లీనమై పోతుంటాడు) కుంభీలకుడు : (నవ్వుతూ) బావా! ఏమిటీ కొలుపు? శకారుడు : ఆఁయ్ - జాగ్రత్తగా మాట్లాడు! కొలుపూ? కుంభీలకుడు : పోనీ కొలువు కాకపోతే భాగోతం! శకారుడు : ఉం- అలారా దారికి కుంభీలకుడు : బావా! వాలకం చూడబోతే మహారాజువు. ఏదో చేసివచ్చినట్లున్నావే! 154 వావిలాల సోమయాజులు సాహిత్యం-2
