స్నేహితులు రాత్రి ఏమి దొరికిందిరా అని ప్రశ్నిస్తే ఆ దీనుడు అయ్యో, ఎంత బాధపడుతాడో!
మైత్రేయుడు : (వెగటుగా) అయ్యో పాపం! వాడి బాధ ఎలా ఉన్నా నీ బాధ చూస్తే నాకు మహాబాధ వేస్తున్నది. ఇల్లు చూడబోతే ఎంతో పెద్దదిగా ఉన్నది, అధమం ఏ కనక భాండమో దొరకక పోతుందా అని మన యింటికి కన్నం వేశాడు ఆ దొంగ పీనుగ! ఇంకా పాపం తలుస్తావేం? దొరికితే పాతేయించి పుఠం వేయించనూ?
చారుదత్తుడు : ఓరి తెలివితక్కువవాడా?
మైత్రేయుడు : ఎప్పుడూ ఆ మాట అంటావనే ఇందాక నగలపాత్ర నీకిచ్చి చాలా తెలివిగలవాడినైనాను. లేకపోతేనా, నీవా దొంగ వెధవను గురించి ఇంత చింతా పడకుండానే 'గుటకాయస్వాహా' చేసేవాడే.
చారుదత్తుడు : మైత్రేయా! నీవేమంటున్నావో నా కర్థం కావటం లేదు. వేళాకోళం చాలించు.
మైత్రేయుడు : నీవన్నట్లు నేను ఎంత తెలివితక్కువ వాడినైనా, మీరంతా ఎంత మహామహావిద్వాంసులైనా వేళాకోళానికి సమయం ఎరగని సన్యాసిని మాత్రం కాను.
చారుదత్తుడు : అయితే నగలపాత్ర ఇందాక నా చేతికి ఇచ్చావన్నమాట!
మైత్రేయుడు : ఔను. ఆ సందేహం ఎందుకు రావలసి వచ్చింది?
చారుదత్తుడు : ఎప్పుడు ఇచ్చావు?
మైత్రేయుడు : నీ చేతులు చల్లగా ఉన్నవే మంటినే, అప్పుడు.
చారుదత్తుడు : (యోజించి) అయితే నేను నీకొక మంచి మాట చెప్పనా?
మైత్రేయుడు : వాడది కాజేసుకోపోయినాడని కాదుగదా?
చారుదత్తుడు : కాదు, కాదు. వాడు చేసిన శాస్త్ర పరిశ్రమకు తగ్గ ప్రతిఫలం దొరికిందని కృతార్థుడైనాడని.
మైత్రేయుడు : వాడు కృతార్థుడౌటం ఎట్లా ఉన్నా నేను మాత్రం ప్రస్తుతం హతాత్ముడ నౌతున్నాను.
చారుదత్తుడు : ఎందుకని?
—————————————————————————
137
