ఆదిప్రకరణము
57
మనలతో భాషించు - మనుజనాయకునిఁ
బనిఁ బూని యన్యనృ - పాలుండు ద్రుంచె
వాని తేజంబిదే - వచ్చి యాకసము
నూని పై కెగిరిపో-వుచు నున్నదిపుడు 1240
చూడు' మనుచుఁ - జూపుచును వాణి లీల
తోడఁ బోవ, విదూర - ధుని జీవరేఖ
రహిమీఱ సర్గ ప-రంపరలందు
సహజంబుగాఁ బొంది. - చనిచని మఱియు
గురుతర బ్రహ్మాండ - కోటులయందు
మెఱయుచును బరిభ్ర - మించి, యా మీఁద
మరల దిగంబడి - ముహిమీఁద వ్రాలి.
యిరువుగా మును పద్ముఁ - డేలిన పురముఁ
జేరి యిల్లిల్లుఁ జొ-చ్చియును వెళ్ళియును
వారక పద్మ భూ -వరుని మందిరముఁ 1250
గనుఁగొని యట కేఁగి - క్రమ్మఱఁ బద్మ
మనుజేంద్రు తనువులో మాయగాఁ జొచ్చి
వెలుగ. నప్పద్మభూ - విభుఁడు నిద్రించి
కలఁగాంచి లేచిన కైవడిగాను
ఆవులింపుచుఁ గన్ను - లప్పుడు దెఱచి
లేవగా, జూచి యా లీల సంతోష
కలితయై భారతి - ఘనమహామహిమఁ
దలచి నుతింపుచుఁ - దత్పతి కడకుఁ
దొలఁగ కాశారద - తోడఁ దా వచ్చి
నిలువ, లీలను జూచి నృపుఁ డిట్టులనియె: 1260
