58
వాసిష్ట రామాయణము
'మానిని! యీ పుష్ప - మంటపస్థలము
నే నెన్నఁ డైనను - నిర్మించలేదు,
ఈ లక్షణం బేమి? - యెఱింగింపు' మనఁగ
నా లీల నడచు వృ-త్తాంతంబు లెల్ల
వినిపింప, విని రాజు - విస్మయ మొందె
అనుపమకరుణతో - నా నృపాలునకు
జ్ఞానోపదేశ మ-చ్చటఁ జేసి, వాణి
పూని లీలను జూచి - పొసఁగ దీవించి,
గ్రక్కున సత్యలో-కంబున కరిగె;
ఇక్కడ లీల ని-జేశ్వరుఁ గూడి1270
యెనుబదివేల యేం-డ్లిష్టభోగముల
ననుభవింపుచు నుండి - యట ముక్తులైరి.
మానవేశ్వర! మనో - మాయావశమున
నూని కనంబడు - చున్న విశ్వంబు
పొలుపార లీనమై - పోవుట జనులు
తెలిసికొందు రటంచుఁ - దీటగా లీల
కథఁ జెప్పితిని ని-క్కము లన కవలి
కథ విను!' బ్రహ్మ మ- ఖండచిన్మయము,
పరిపూర్ణ, మమలంబు, - భావనాతీత
పరమాత్మతత్త్వంబు • భావింప నదియె1280
యచలమై సర్వ దే-హములందుఁ బొంది,
ప్రచుర నిర్వాత దీ-పము భంగి నుండు;
నదె జీవకళ యని - యాత్మ భావించు!
వదలక సంసార-వాసన నదియె
