30
వాసిష్ఠరామాయణము
ధీర! యీ సువిచారదృష్టి సంధింప
నేరిచి, యఁట మీఁద - నే ననువాఁడు610
ఎవ్వఁడు? సంసార - మెవరిది? నేను
నెవ్వఁడనో' యని - యిచ్చఁ జింతించి,
చిరమైన నిజయుక్తి - చేతఁ దన్నెఱుఁగు
సరణి భావింప వి-చారమా, దీని
భావింప తద్వారపాల కుడగును.
కావున రామ యీ-క్రమము భావించి
కాలగతులచేతఁ-గదిసి కీడులును,
మేలులు వచ్చిన - మిడికి యుబ్బకను
రెండును మది నొక్క - రీతిగాఁ గనుచు
నుండుట సంతోష-మో రామచంద్ర!620
సంతోషమే సుఖసారమై యుండు,
సంతోషమే మోక్ష-సౌఖ్యంబు,దానిఁ
బరికంపఁ దద్ద్వార - పాలకుం డగును.
మఱియును విను రామ! - మనుజుండు గర్వ
విరహితమతియై, వి-వేకియై, భోగ
నిరసనస్వాంతుఁడై, - నిస్పృహుం డగుచు,
జృంభణ మొప్ప హె-చ్చి యహంకరించు
రంభుల తర్క వా-దములలోఁ జొరక,
కోపతాపములను, - కుత్సితంబులను,
చాపల్యగుణములఁ - జాల వర్ణించి,630
జయకాంక్ష, జీవహిం-సల మాని, భూత
దయ గల పురుషుఁ డి-ద్ధ శాంతమూర్తి.
