300
వాసిష్ఠరామాయణము
నటు చెడుచుండఁగా, - 'నంబరం బణఁగె
నెటు చేతు?' ననుచు వాఁ డెలుఁగెత్తి యేడ్చు;
ననఘ! నీ కిప్పు డీ-యర్థంబు నేను
వినిపింతు నెట్లన్న - వినుము సర్గాది
యం దనంతంబు, శూ-న్యంబు, నాత్మగుచు
మందమైనటువంటి - మాయాంబరమున,
బొలుచు నహంకార - పురుషుండు గలిగి
యలరి యనాత్మ తా-నగుచు నుండియును
రహి మీఱఁగా నాత్మ - రక్షణ కొఱకు
బహుశరీరముల క-ల్పనములు చేసి, 150
యవి చెడుచుండఁగా - నా రీతిఁ జూచి,
యవిరళాత్మకు వచ్చె - హాని యటంచు
నూరకే తా నేడ్చు. - చుండు నజ్ఞుండు.
ధీరాత్మ! నీ విది - తెలిసి భూస్థలిని
ఘటమఠాద్యాకార-కములు నశించి
నటువంటి కాలంబు -లందు ఖేదంబు
మది నంటనీయక. - మాయగా నెఱిఁగి
కుదిరికగా నుండు - కోదండరామ!
అమితమౌ నభమున కన్న విస్తృతము.
నమలంబు. ఘన, మశూ-న్యం బచలంబు, 160
వ్యాకోచమైన చి-దాత్మయే గ్రాహ్య
మై కొనసాగఁగా, నాయాత్మయందు
మొనయు చిత్తాకాశ మున మేను లుబ్బి
చనఁగఁ, దదాత్మ నా-శము నొంది ననుచు
