పంచమప్రకరణము
299
జక్కఁగా నాత్మ వి-చారింపకున్న
నిక్కి యహంకృతి - నేను, నే ననుచుఁ 120
జెలఁగి మమత్వంబు-చే విజృంభించి,
పొలుపార సుఖదుఃఖ-ములఁ బొందుచుండి,
యవల నిరర్థకం-బై చెడిపోవు:
నవిరళ చరిత! యీ-యర్థంబునందు
మిథ్యాపురుషాఖ్యానము
అలర మిథ్యా పురు-షాఖ్యాన మొకటి
కల దది యెట్లన్నఁ - గ్రమముగా వినుము!
కలఁడు మాయా యంత్ర - గతుఁడైన పురుషుఁ
డలరి యాకాశంబు - నార్జించి, దాని
దాఁచి పెట్టుట కిల్లు - తాను గట్టించి,
చూచుచుండఁగ నది - స్రుక్కి నశించె; 130
నా యింటి తోడనే - యాకాశ మణగి
పోయె నింకె? ట్లని - పొగిలి, పిమ్మటను
గగనమున్ రక్షింపఁ గావలె ననుచుఁ
బగటుమీఱఁగ నొక-బావిఁ ద్రవ్వఁగను
ఆ వాఁటి కా నాఁటి కా-బావి పూడె.
తా నందుఁ గూపగ-తంబైన నభము
పోయెనే హా! యని -పొరలాడి యేడ్చి
యా యాకసముఁ గావ - నటుమీఁద వాడు
కొండలు, మేడలు,- గొప్పలౌ నూతు
లొండొంటిఁ గట్టుచు - నుండఁగా, నవియు 140
