240
వాసిష్ఠరామాయణము
ద్రితలుఁ డిట్లనె రాజ! - దీనికి నవధి
యతులిత చిన్మాత్ర - మగు నాత్మ నాత్మఁ
దలఁచి నీవది యైనఁ - దద్రోగ మణఁగు,
నలఘుతరారోగ్య - మబ్బు, నీకనిన
విని నృపాలుఁడు పల్కె - విమలచిన్మాత్ర,
మనుపమం, బచ్యుత - మని మీ కరుణను
దోఁచు చున్నది; యందుఁ - దొలఁగక చిత్త
మే చందమున నిల్చు? - నెఱిఁగింపుఁ డనిన 880
విని యా త్రితలుఁడు భూ-విభున కి ట్లనియె:
అనఘ! సంసారమ-హారోగమునకు,
మొనయు రాగ ద్వేష - మోహవ్యధలకు
ఘనతారౌషధ మహం-కార శోషణము;
కావున నిపు డహం-కార బీజమును
నీవు సుజ్ఞాన వ-హ్ని జ్వాల యందు
వెరవరివై కాల్చి - విడిచితివేని
మరల దేహంబున - మాయాంకురంబు
పుట్ట, దప్పుడు ముక్తిఁ - బొందుదు వీవు.
నెట్టన నామాట - నిజముగా నమ్ము!' 890
అని త్రితలుఁడు పల్క - నా భగీరథుఁడు
మనమున నూహించి మరల ని ట్లనియె:
'వరగురు స్వామి! ప-ర్వతముపై వృక్ష
మఱలేక పుట్టియు-న్నట్టి చందమునఁ
దనువం దహంకృతి - తా నుదయించి
మనములో నెలకొని , మమకారములను
