ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది
చతుర్ధప్రకరణము
239
భగీరథోపాఖ్యానము
అనఘ! భగీరథుఁ డను మహారాజు
పనుపడ భూమినిఁ బాలింపుచుండి,
మనుజులు సంసార-మాయాబ్ధిలోను
మునిఁగిపోయెడి చంద-ములను భావించి,
మొనసి పశ్చాత్తా-పమును బొంది, యపుడు
తనమదిలోఁ దానె - తలఁచె నిట్లనుచుఁ
గటకటా! మానవుల్ - కష్టసంసార
మటమటమని వీడ - కాశచేఁ జిక్కి,
కాఁపురంబులు సేసి - కడుపటఁ జచ్చి,
పాపకూపములలోఁ - బడిపోదు; రిట్టి 860
హింసాస్పదంబును, - హేయంబునైన
సంసార మే నొల్లఁ - జాలు, నివెల్లఁ
దలఁప నిస్సార కృత్యంబులే కాని,
యలఘుసారములుగా, - వాయు వహములు,
రాత్రులు జరిగి తే-రకుఁ బోవుఁ గనుకఁ,
బుత్ర మిత్రాదుల - పొత్తు నా కేల?'
యని గాఢవైరాగ్య - మగ్గలింపఁగను
జని, త్రితలుండను - సద్గురుఁ జేరి,
తన యభిప్రాయ - మంతయుఁ దెల్పి మ్రొక్కి,
కనుల నీరొల్క గద్గద కంఠుఁ డగుచు 870
వివిధ కుసంసార - విషమరోగమున
కవధి యెన్నఁడు గల్గు? - నానతిం' డనినఁ
