131
తృతీయప్రకరణము
అనిశ మాంతర్యంబు - నందు గర్తృత్వ
మున నొంద కానంద - మును బొందుచుండు; 120
మెలపుగాఁ గొందఱు - మిత్రు లటంచు,
చలముతోఁ గొందఱు - శత్రులటంచుఁ
దలఁపక, వస్తు స - త్తను విచారించి,
యలరి బంధువు లంద - ఱంచు భావించి,
కలఁత నొందక సదా - ఖండభావమునఁ
జెలఁగుచు, సంతోష - చిత్తుండ వగుము;
తొడరు నహంకృతి - దుఃఖంబు, దాని
విడుచుటే నుఖ, మింక - విను మొక్క సరణి
*పుణ్యపావనోపాఖ్యానము*
ధరణిఁ బూర్వము దీర్ధ - తముఁ డను మౌని
వరసుతుల్‌ పుణ్య, పా - వను లనఁ గలరు; 130
అం దగ్రజుఁడు పుణ్యుఁ - డమల విజ్ఞాని
సందడిం బడక సం - సారంబు విడిచి,
లలితుఁడై విజన స్థ - లమున సమాధి
సలుపుచుండఁగ, వాని - జనకుండు కాల
గతి నొంది పడిపోవఁ - గాఁ బావనుండు
మతిని దుఃఖించి, బ్రా - హ్మణులతో నందుఁ
దనతండ్రి కటఁజేయఁ - దగు క్రియల్‌ చేసి,
జనకున కేడ్చి య - చ్చట నిల్వ కరిగి
యన్నను వెదకుచు - నడవిలోఁ దిరుగు
చున్న, నందొక చోట - నుండి పుణ్యుండు 140
