132
వాసిష్ఠరామాయణము
కనఁబడఁగాఁ జూచి, - కనలి పావనుఁడు
తన తండ్రి బేర్కొని - ధరణిపై వ్రాలి,
పొరలి యేడ్వఁగఁ జూచి, - పుణ్యుండు వచ్చి,
కరుణమీఱఁగ రెండు - కరముల వానిఁ
గుదురుగాఁ దా వెత్తి - కూర్చుండఁ బెట్టి
వదనంబు నిమిరి, య - వ్వల నిట్టు లనియె:
'తమ్ముడా! నీ విందుఁ - దండ్రినిఁ దలఁచి,
యిమ్మాడ్కి నేడ్చిన - నిచటికి మరల
వచ్చునే? యమ్మహా - వర తపోధనుఁడు
హెచ్చు బోధస్థితి - నిరవుగాఁ బొందె;150
నతని శరీరంబు - నాత్మలోఁ దలంచి
మతిఁజెడ నీ వేడ్చు - మాత్రమే కాని,
యిందున సుఖము లే - దించు కంతైన,
నెందఱు తలిదండ్రు - లీవఱ దనుకఁ
గలి గేగిరో? వారి - గణుతింపఁదరమె?
తెలివినొం, దేడ్వక - ధీరత్వ మెసఁగ
విను! మహంకృతి చేత - విస్తీర్ణమగుచు
మొనసెడి మోహ - సముద్రంబులోను
సొలయ కెప్పుడు శుభా - శుభ సుఖదుఃఖ
ములు ఫేన బుద్భుదం - బులమాడ్కిఁ బొడము,160
చెదరెడి మరుమరీ - చికయందు ఇలము
కదలుచున్నటు దోఁచి, కడపట మిథ్య
యగునట్టి భ్రాంతి కి - ట్లగపడి నీవు
పొగుల నేటికి? శాంతిఁ - బొందు రక్తాస్థి
కలితమైనట్టి యీ - ఘటపంజరమున
నిలుచుటె? ట్లని, దాని - నిరసించుకొనుచు,
