130
వాసిష్ఠరామాయణము
యని రాఘవుఁడు సం - శయము నొంది పలుక,
విని మునీంద్రుండు రామ - విభున కి ట్లనియె:
'అనఘాత్మ! విను ధేయ - మన, వేయ మనఁగఁ
దనరారు రెండు వి - ధముల వె ట్లనిన
ఈ పదార్థములు నా - కిష్టంబు లనక,
యా పదార్థంబులం - దాసక్తి విడిచి, 100
తా నూరకే చేయఁ - దగు పను లెల్ల
మానక సేయుచు - మమత వర్జించి,
సమబుద్ధిచే సర్వ - శాంతుఁడై యున్న
నమరు ధేయ త్యాగ - మగు, నవ్విధంబు
నెనవుగా సర్వంబు - నే నను బుద్ధి
జనియింవ సకల వా - సనలు లయించు.
స్వాంతంబుతో దేహ - సంబంధ మెడలు
నంత నావిధము నే - య త్యాగ మగును.
కాయ మే నను నహం - కార వాననల
నే యెడలను పొంద - కిల విసర్జించి, 110
కర్మవాసనలను - కడముట్ట విడిచి,
నిర్మలస్వాంతుఁడై - నిఖిల మే ననుచు
నచలాత్ముఁ డగుట నే - యత్యాగ మగును.
ప్రచుర నేయత్వాగ - భావన నొంది,
సంపూర్ణదృష్టిచే - సర్వ మీ వగుచు
నింపుమీఱ సుఖింపు - మినకులోత్తంన!
వెలికార్యములయందు - వివిధ కర్తృత్వ
ముల వొంది నడువు మి - మ్ముగ రాజ్యపదము,
