129
తృతీయప్రకరణము
నా వన్తు నేను మ - దంతరంగమున
భావించి నిర్వాణ - పదము నొందెదను.
అక్కట! దేహేంద్రి - యాది ప్రపంచ
మెక్కడ వచ్చె? నా - కిది యేల నింక?'
నని యాత్మయందె మ - హావిరాగంబు
పెనఁగొనుచుండఁగా - భేదంబు మఱచి,
తాను నందొక కొంత - తడవు సమాధి
గా నుండి, తనుఁ దాను - గని లేచి, మరలఁ
బురిఁ జేరి, సుజ్ఞాన - పూర్ణుఁడై, రాజ్య
మిరవు, నాసక్తి లే - కేలుచు, నన్ని80
పనులందు నిర్లేప - భావుఁడై, దినము
బనువొంద నడిపించు - నాదిత్యు కరణి
నడర నిర్లేపుఁడై - యఖిలకార్యముల
నడిపించుచుండె నా - నరనాయకుండు.
పరువడి నాకాశ - ఫలపాకసరణి,
నెఱుక నొందుచు మిథి - లేంద్రుఁ డెల్లపుడు,
మహిని నహంకార - మమకారములను
సహజంబుగా వీడి - సమచిత్తుఁ డయ్యె;'
నన విని శ్రీరాముఁ - డమ్మునీశ్వరునిఁ
గని యిట్టు లనె 'నహం - కార గుణంబు90
విడుచుట కష్ట మీ - వివిధ దేహములు
పడి నాశ మొందిన - ప్పటి కీయహంత
మొనసూవ కణఁగునేమో కాని, తనువు
లొనరుచుండినయసప్పు - డుండక చనువె?'
