102
వాసిష్ఠరామాయణము
కనులు స్వభావంబు - గాఁ జూచుపగిది
ఘనతరంబగు చిత్త - గతిలేక తాను 220
చేయఁగాఁ దగుపనుల్‌ - సేయుచునుండు;
నా యోగి యెఱుకతో - నఖిలభోగములంఁ
దెలిసి భోగించి తృ - ప్తిని బొందు, దురిత
ములు వాని నంటక - మురిగి నశించు
వారీతి యె ట్లన్న - నఖిలేంద్రియములు
చోరకులై తన్నుఁ - జొక్కింపవచ్చు
సమయమం దతఁ డతి - జాగరూకతను
భ్రమయ కాచోర న్వ - భావంబు లెఱిఁగి,
తొలఁగ కాచోరుల - తో మైత్రిఁ జేసి,
కలసిన ట్లుండి భో - గములను జెంది, 230
గెంటక తన్ను బొం - కించు కామాది
కంటకులను దాను - గాంచి వంచించి,
వాని నెల్లను దన - వశముఁ జేసికొని,
వాని కెందును దాను - వశుఁడు గాకుండు.
అది యెట్ల నన్న మ - హాబధిరుండు
పాదువుగా దారులఁ - బురముల, నదుల
నూరకే గనుచుఁ బో - వుచునుండుఁగాని,
వా రందుఁ బలికెడి - వార్తలు వినని
గతిఁదనప్రారబ్ధ - కర్మశేషముల
నతినిస్పృహుండునై - యనుభవింపుచును 240
నరయ జీవన్ముక్తు - డగుతుండి, తుదను
మురువు మీఱ విదేహ - ముక్తుఁడై, నభము
