పుట:Thupanu, by Adavi Bapi Raju.pdf/41

పిత్తలు తాగే నీల్లా
నీల్లల్లో తిరిగే తేపల్లాలా
తేపల్ని పత్తే జాలరివాలా
నా పేలేమితి?

    అని కథ చెప్పుతుంటే, నా ఆ చిన్ననాటి దశలోనే ఆ మాటలతో కలిసిపోయి ఏలోకాలలోకోపోయేవాడిని.ఆమె ఆకథ ఎన్ని మారులుచెప్పినా క్రొత్త అందాలతో కనబడేది. గుజ్జనగూళ్ళ ఆటలాడే వాళ్లము.నేను బువ్వ వండుతాను,నీవు క త్తేరుకు వెళ్ళిరాబావాఅని ఆమె అన్నప్పుడు ఆ బొమ్మరిల్లే మహాభవనమై,ఆ వేయించిన కందిపప్పే పంచభక్ష్య పరమాన్నాలై,ఆమె నా దివ్యసుందరి గృహిణియై,రాజ్యభారము వహించిన ఒక ఉన్నతోద్యోగిని నేనై,అవ్యక్తంగా క్రీనీడలలో నాకా రోజులల్లో మహదాశ్చర్యమైన ప్రపంచ మొకటి ప్రత్యక్షమయ్యేది.ఒక్కొక్క ఏడు నాకు పై పడుతున్న కొలది,మాయందొకరికొకరికున్న ప్రేమ ద్విగుణీకృతమయ్యేది.

    ఒక రోజున మా స్నేహితులకు ఆట యుద్దమునుంచి నిజమయిన యుద్దము వచ్చినది.తోలు బొమ్మలాట చూచిన ఫలితమది.ఒక జట్టు పాండవులు,ఒక జట్టు కౌరవులు.నేను అర్జునుణ్ణి.పడిపోయిన దుర్యోధనుడి తలపాగా కోస్తున్నట్టు నేను నటిస్తున్న సమయంలో,ఆ దుర్యోధనుడి జుట్టు కొంచెము లాగినాను.పధ్నాలుగేళ్ళ రెడ్డిపిల్లవాడుకోపముతో లేచి,అయిదువేళ్ళు అంటేట్టు చెంప పెట్టు ఇచ్చినాడు. ఒక నిమిషం తెల్ల బోయినాను.రెండవ నిమిషం కళ్ళనీళ్ళు తిరిగినవి,మూడవ నిమిషం వెర్రి కోపంవచ్చి పొట్ట మీద తన్నినాను. ఆ మరునిమిషంలో వాడి జుట్టు నేను,నా జుట్టు వాడు పీక్కోవడము గ్రుద్దుకోవడం,తన్నుకోవడం,స్నేహితులందరు చుట్టూగూడి నవ్వడం,ఈ మహా యుద్దంలో ఎక్కడనుంచివచ్చిందో శకుంతల.వాళ్ళ నాన్నగారి పేపబెత్తము పట్టుకొని గబగబవచ్చి దడదడ ఆ రెడ్డి స్నేహితుణ్ణి నాలుగు తగిలించింది.సోగలైన ఆమెకళ్ళు అప్పుడు స్పులింగాలు ఆర్చినవి.మహాగ్నిహోత్రాలై వెలిగినవి.మా బావను కొడతావా?వెధవా!నిన్ను చంపేస్తానని మహాకోపముతో పలికినది. ఆ రెడ్డి బాలుడు తెల్లబోయి, నా జుట్టు వదిలినాడు.నేను తెల్లపోయి వాడి జుట్టు వదిలినాను.

    నన్ను థర్డు ఫారంలోకి వేసినప్పటికి నాకు పండ్రెడవయేడు.శకుంతలకి ఏడవ ఏడు.బావతో వెళ్ళి రేపల్లెలో చదువుకుంటానని ఆమె పోరు పెట్టింది. పుత్రికమీద ప్రేమతో వినాయకరావుగారు రేపల్లెలో కాపురము పెట్టి,పిల్లను అక్కడ ఆడపిల్లల బడిలో చేర్పించినారు. అప్పుడామెకు కలిగిన సంతోష ముత్తుంగతరంగములైనది, మా మాస్కూళ్ళ నుంచి రావడం తోనే మేము కలుసుకొనేవాళ్ళం.నాకు సంగీతం చెప్పించు నాన్నా అని ఆ పదేళ్ళ బాలిక సంగీతం కూడా ప్రారంబించింది.రోజూ క్లాస్ లో చదువుకొన్న పాఠాలు నాకు ఒప్పచెప్పేది.పాఠంలో ఏ మాత్రం అనుమానం వచ్చినా నన్నడగవలసిందే.