పుట:Thupanu, by Adavi Bapi Raju.pdf/42

ఆ చిన్ననాటి రోజుల్లోనే నేను బి.ఏ.చదువుతున్న కుఱ్ఱవాడ్ని అన్నట్టు సంచరించేది.

    తన చుట్టాలతో మాట్లాడేటప్పుడు మా బావకు సంగీతం బాగా వచ్చును.మా బావ కథలు బాగా చెప్పుతాడు, మా బావ ఎంతో తెలివైనవాడు,మా బావ అన్ని క్లాసుల్లోను ఫస్టుగా ప్యాసవుతాడు అన్న అసదృశమైన ఆమె పూజలో నేను జవహర్ లాల్ నెహ్రూ అంతటివాణ్ణా అనుకోనేవాణ్న.తెలియకనే ఆ చిన్ననాటి కళలు,ఆ భావాలు,ఆ చిత్రాలు కాశీపటముల పెట్టెలోని బొమ్మలవలె అవ్యక్తమైన మధురమై తిరిగిపోయినవి.పెద్దవారి మాటల్లా ఆడబోయిన మాటల్లో అర్ధము లేదు,అర్ధవత్క్రుతులు మాత్ర మున్నవి.ఆ నీడలలో గాఢతమస్సులు లేవు సందె వెలుగులు పరిమళపూర్ణాలై లేచిపోతుంటవి.ఆ రోజులలో గ్రీష్మాతపములు లేవు.సువ్యక్తదినకాంతులు లేవు.నిష్కల్మష ప్రేమలు,నిర్మల హృదయాలు!
   
జాబిల్లి వంకలో చదలేటి ఊటలున్నవి. చుక్కల వెలుగులో మక్కువగల మహిమలున్నవి. పండుగలే ప్రపంచ రాజకీయాలు.ఆటలే జీవితపు గాఢకష్టాలు. ఆనందమే జీవిత పరమావధి. ఆ రోజులలో చేయి కలుపువారు బాలకృష్ణుడు,బాలరాముడు.మంచినీటికై మబ్బుల జంతువులు. అవి ఆవులో తేనెల ప్రోవులో !

    ఓ చిన్న బాలికా!నీ చిన్ని అందాలచేతులే ఆనాటి నా మొరకు చేతులను పట్టుకొని నన్ను నెమ్మదిగా నడిపించినవి.మా దొడ్డిలోని గులాబి మొగ్గల ఎరుపులను సేకరించుకొని వంకారులు తిరిగిన నీ చిన్ని పెదవులు,ఆనాడు దివ్యమంత్రముల నెన్నో ఉపదేశించినవి. సోగలై దివ్యత్వమునే కూర్చుకొన్న అద్బుతములైన నీ కళ్ళ కాంతులు ఈ సృష్టిలోని ఏవో రహస్యాలను వెలుగులతో దూరదూరాన చూపించినవి.

చిన్ననా డో జేమచెట్టున
చిట్టచివరకు ఎక్కి పళ్ళను
చిలకలా తింటున్న నన్నూ
చిట్టిదానవు చూచి గంతున
చేరగా పరుగిడుచు వస్తివి.
నీలిపావడ కూర్చు కుచ్చులు
గాలిలో నర్తించే శంపా లీలలో!

పసిడి దేహం తొనలు మెరిసెను
పాణికీ బంగారు గాజులు,
పిల్లకాసుల పేరు గల గల