ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు
మీ మాట కూడా నాకు బాగా తెలిసినట్లే ఉంది. ఉండండి నాయనా, నాయనా! నువ్వు....నువ్వు శ్రీనాథ....మూర్తివి కావూ....? ఆయన గజగజ వణికిపోయారు.
నేను లేచి ఆయన దగ్గరకు వెళ్ళి ఆయన పాదాల దగ్గర కూర్చుండిపోయాను.
అవును మామగారూ....నేను....శ్రీనాథమూర్తినే! మామగారి కళ్ళనీళ్ళు జలజల ప్రవహించాయి. ఆయన నన్నదిమికొని, మాట డగ్గుత్తికపడి నాయనా....ఎన్నాళ్ళకు....వచ్చావోయి? ....అయ్యో! .... అని మాట రాక ఊరుకున్నారు.
నా కళ్ళవెంట ప్రవాహాలు కట్టిన దుఃఖాన్ని దిగమ్రింగి, ఎక్కడలేని ధైర్యంతో మామగారూ! దేశాలు తిరిగి తిరిగి ఈనాటికి మిమ్ము కలుసుకోగలిగాను అన్నాను.
ఆయన తన తీవ్రశోకాన్ని ఆపుకొని అయ్యో తండ్రీ! నీకూ మాకూ కలిగిన లోటు ఎన్నిజన్మాలకు పూర్తి అవుతుంది? నేనూ, మీ అత్తగారూ హేమను చూస్తూ ప్రాణాలు నిలుపుకున్నాము. హేమ యిప్పుడే లోకంతో సినిమాకు వెళ్ళింది.
కారు మీద వెళ్ళింది హేమా అండీ?
అవును!
అత్తగారు ఏమి చేస్తున్నారు ?
ఏదో పనిలో మునిగివుంటుంది. శకుంతలను తలచుకొని కుళ్ళిపోని రోజుందా ఆవిడకు బాబూ ఏదో వ్యావర్తి పెట్టుకొని, దుఃఖం దిగమింగుతూ ఇద్దరం కాలక్షేపం చేస్తున్నాము.
లోకం ఎవరండీ?
లోకమా? హేమతో చదువుకున్న అమ్మాయి. మనింట్లో అమ్మాయిలా అయింది. వదలలేక ఇక్కడే వుండమన్నాం. ఆ అమ్మాయి వెన్న వంటి మనస్సుతో మీ అత్తగారినీ, నన్నూ, కనిపెడుతూంది. హేమకు అక్కగారు మాయమైన లోటు తీరుస్తోంది.
అలాగా అండీ! అత్తగారికి నేనని ఒక్కసారి చెప్పితే, ఏమి కంగారు పడతారో?
అవును నాయనా! నువ్వు బొత్తిగా మారిపోయావు. ఆ నున్నటి తనం అంతా పోయింది. మీ అమ్మగారు నీ విషయం అంతా చెప్పింది. ఎంతకాలం నువ్వు అల్లా వుంటావు? వెళ్ళిన నా తల్లి మళ్ళీ రాదుకదా? మీ అత్తగారూ, నేనూ మీ అమ్మగారికి మా కోర్కె ఒకటి చెప్పుకున్నాము. మీ అత్తగారికి, మా తల్లిపోయిన దుఃఖంతో పాటు నువ్వు ఏమయిపోయావో అని దుఃఖమే. నువ్వు దేశాలు తిరగడం, నీ జబ్బు సంగతీ అంతా మీ మామయ్య నాకు ఎప్పటి కప్పుడు ఉత్తరాలు రాస్తూనే వున్నాడు. ఈపాటికి నువ్వు ఓ ఇంటివాడవై, నా కన్నతల్లి ఆత్మకు శాంతి ఇవ్వవోయి తండ్రీ!
