పుట:Sukavi-Manoranjanamu.pdf/130

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

       —కౢప్త పదమందున్నది, శుక్ల - విక్షణ - శ్లేషాది పదములందున్న
లకారము వంటిది గాదు. లాక్షణికులందఱు—

గీ.

కబ్బముల కౢప్తియను స్వరల్కార మితర
హల్లుతోఁ బ్రాసముల గూర్పఁజెల్లు...

నని లక్షణము చెప్పి, లక్ష్య మీపద్యమే వ్రాసినారు. అప్పకవిగారు మాత్రమే
లకార మన్నారు. 'కౢప్తిపదము లకారమేమో? ఆ లాక్షణికులకే భ్రాంతత్వ
మనుకోరాదా :'- అంటే,

చేమకూరవారి విజయవిలాసము (1 – 43)
మ.

ఒక భూమీదివిజుండు చోరహృతధేనూత్తంసుఁడై వేఁడుకొం
టకుఁ దా ధర్మజు కేలిమందిరము దండంబోయె కోదండసా
యకము ల్దెచ్చుట, పూర్వకౢప్తసమయన్యాయానుకూలంబుగా
నొకయే డుర్విప్రదక్షిణం బరుగు నుద్యోగంబు వాటిల్లఁగన్.

'కౢ' లకారమైతే 'ర్వ' గురువుకావలె. ఛందోభంగమగును.
కావ్యప్రకాశిక

కర్పూరధూలిధవలద్యుతిపూరధౌత
దిఙ్మండలే శిశిరరోచిషి తస్య యూనః
లీలా శిరాంశుక నివేళ విశేష కౢప్తి
వ్యక్తస్తనోన్నతి రభూ...నా ననేసా.

.. ‘విశేష' యనుచోట షకారము గురువుకావలె.
శ్రీనాథుని కాశీఖండము (5-281)
సీ.

ఘృతపయోరాశి సంకౢప్తావధికమైన
             చంచత్కుశద్వీపజగతిఁ జేరి—