390
శ్రీరామాయణము
ఎపుడు శరత్కాల - మేతెంచె నపుడె
నిపుణత బూది నిం - డిన ధనంజయుని 2750
యాజికవర్యుఁ డా - జ్యాహుతిచేతఁ
దేజంబు నొందించు - తెఱఁగుగా నిన్ను
నెచ్చెరించెద నేల - యీలోనె కలఁగి
యిచ్చలోఁ దాల్మి వ - హింప వేరెయన
నామాట విని సుమి - త్రాత్మజుఁ జూచి
రాముఁడు సుగుణాభి - రాముఁ డిట్లనియె.
"హితము పల్కితివి మే - లీవానశాల
మతకరించి శరత్స - మారంభమైన
యప్పుడే తగినట్టి - యత్నంబుఁ జేసి
చొప్పరులగు కపి - శూరులచేత2760
జానకియున్నట్టి - చందంబుఁ దెలిసి
దానవాన్వయమెల్లఁ - దరిగి వేయుదము
మనకార్యభారంబు - మఱవక పూని
తనకార్యముగ నెంచుఁ - దపనందనుఁడు
భక్తితో నొక రును - పఁగ మనువాఁడు
శక్తి కొద్దిని సహ - చరుఁడవుఁ గాక
యేల కృతఘ్నుఁడౌ - నింగితజ్ఞుండు?
మేలెఱింగినవాఁడు - మిహిరాత్మజుండు
అతఁడుండ మనకసా - ధ్యము లేల కలుగు
హితము చేసినవారి - నెఱుఁగఁడేవాఁడు?2770
గడుపుద మీవాన - కాలంబుఁ గలఁక
లుడివోయి సుగ్రీవు - నుల్లంబురీతి
నదులన్నియును బ్రస - న్నతలొందు నొక్కొ!
