222
శ్రీరామాయణము
జేకూడు నేటికి - చింతిల్ల నింత
మీకు నాపదలు క్ర - మించు ధైర్యమున
నోరువు గలిగిన - నొచ్చెంబు లెల్ల
దీరు నెవ్వరికైన - ధృతి వదలుదురె?”
అని వేడుకొనుచుండ - “హా! సీత!" యనుచుఁ
—: రాముఁడు మఱల సీతనుఁగూర్చి విలపించుట :—
బనువుచు వెలికిలి - పొటుగా నొరిగి
చేతులధరమోపి - శిరమెత్తి యార్తి
"సీత! సీతా! సీత! - సీతా!" యటంచు
కామమోహితుఁడయి - కన్నులు మొగిచి
'వామాక్షి నాచెట్ట - వట్టిన ఫలము 5290
నడవుల నిన్నాళ్లు - నలమట లొంది
కడపట నీరీతిఁ - గడతేఱవలసె '
అని కన్ను దెఱచి “య - ల్లదె వచ్చె వచ్చె
జనకజ యిపుడు - లక్ష్మణ! బ్రతికితిమి
ఎటు వోయితివి సీత! - ఇందాక నన్ను
కిటుకులఁ బెట్టి యీ - గేలి సేయుదురె?
తెరవునాకును నీవ - దిక్కింతె కాని
మఱివేరె లేదని - మదిఁ గానవై తె
ఈ శోకవారాశి - నేతేపఁ గడతు?
ఓ శశివదన! యి - ట్లొంటి నేఁగుదురె? 5300
ఏల పాడుగఁ జేసె - దీ పర్ణశాల?
బాల! ప్రవేశింపు - భద్రమౌఁగాక"
అని కంటె లక్ష్మణ! - యాసీత నన్నుఁ
