194
శ్రీరామాయణము
‘ఈ రాఘవుని దేవి - నీ రావణుండు
పోరేది పట్టుక - పోవుచున్నప్పుడె
యెక్కడి ధర్మ మిం - కెక్కడి సత్య
మెక్కడి యార్జన - మేటి శౌర్యంబు’
అని సర్వభూతంబు - నాహా నినాద4610
ఘనరోదనముల భూ - కంపంబుచేసె
వనమయూరంబు లా - వసుమతీతనయఁ
గనుఁగొని పొగులుచుఁ - గన్నడు రాల్చె
పలుమారు ప్రాణేశుఁ - బలవరింపుచును
విలపించు జానకి - విధ మాలకించి
‘హా పోయెదవే! జన -కాత్మజా!’ యనుచు
వాపోయె విపినదే - వతలమొత్తంబు!
కలఁగిన తెలివితో - కన్నీరుసోన
జలజలఁ గురియు లో - చనములతోడ
వదలిన కొప్పుతో - వదనాంబుజమునఁ4620
జెదరిన కురులతో - చెమటచేఁ గరగు
తిలకంబుతో వాడు - దేఱిన వదన
జలజంబుతో రాలు - సరములతోడ
“సత్యసంకల్ప! కౌ - సల్యాకుమార
అత్యుదార! జగజ్జ - నాధార! రామ!
కరుణింప వే దిక్కు - గావె! సమస్త
శరణాగతత్రాణ - సౌమిత్రి!” యనుచు
శోకింప రావణా - సురుఁడు లోకైక
భీకరుఁ డొక్కయం - బేదయుఁ బోలి
రాముని పట్టపు - రాణివాసంబు4630
