ఆరణ్యకాండము
193
గరమొప్ప నాకాశ - గంగయౌ ననఁగ!
చండవాయువులచే - జలియించి కూయు
చుండుపక్షుల మోత - లొప్పు వృక్షముల
‘మీరె వీని వధించు - మేదినీతనయ
శ్రీరాముఁ డిఁక’నని - చెప్పిన కరణి
దనుజుఁడు గొనిపోవు - ధరణితనూజఁ
గనుఁగొని వెన్నాడి - కదిసిపోలేక
మిన్నుల దాటి భూ - మికి వ్రాలె! కాల
మన్ను ద్రవ్వుచు మింటి - మార్గంబుఁ జూచి
కన్నీటితోడ మొ - గంబులు వాచి4590
విన్నబాటున నీడ - వీక్షించి యదియె
జనకజగా నెంచి - సడలిపోలేక
కనుచుండె నానామృ - గశ్రేణి యపుడు!
సెలయేరు కన్నీరు - చీదంగ శిఖర
ముల పేరి తమకరం - బుల మీదఁ జాచి
‘ఓయమ్మ! జానకి! - యోడకు మీవు!
మాయావి దనుజుని - మద మడగించి
వాఁడె నీ పెనిమిటి - వచ్చెను పోవ
నీఁ’డన్న గతి గిరు - లెల్లఁ జూపట్టె
‘తన వంశజుని కాంత - దనుజుఁడు పట్టు4600
కొనిపోవఁ గని మాన్పఁ - గోరని యట్టి
యీజీవనం బేల నిఁకఁ - బక్షిమాత్రు
నీజటాయువుతోడ - నెనయ లేనైతి!’
అని యెంచి యొయ్యన - నర్కమండలము
తన తేజముడివోయి - ధవళిమం బూనె!
