ఆరణ్యకాండము
149
మదికిఁ బట్టుకరమ్ము - మనవిఁ జేకొమ్ము
పట్టణం బెడవాయు - పదియుమూఁడేండ్ల 3510
కిట్టి వేడుక నాకు - నీక్షింపఁగలిగె!
సతతంబు మన పర్ణ - శాల ముంగిళ్ల
నీతర వన్యమృగాళి - నెల్లఁ జూచితిని.
ఏనాడుఁ జూడ లే - దిది నవరత్న
నానావిభాసము - న్నతమై చెలంగె
తనురూపలక్ష్మిచే - తనుజూడఁ జూడఁ
గనుపండువయ్యె నీ - కాంచనమృగము
వింటిరే! చెవులకు - విందులై నులుల
నంటిన దీనిసో - యగమైన పలుకు!
కడమ యొండొక్కటిఁ - గ్రమియించి యిచటఁ3520
దడయక మనమయో - ధ్యాపురిఁ జేరి
పడకయింటికి వెల - పలి చప్పరమున
సడలని యపరంజి - సరిపెణ ల్గట్టి
పెంచఁగోరెదను చం - పిన గాదు దీని
వంచించి పట్టి తే - వలయును మీరు.
అచటి యత్తలు భర- తాదులుఁ జూచి
యచలితానందంబు - ననుభవించెదరు.
దీని ప్రాణములతోఁ - దెచ్చు మార్గంబుఁ
గానకుండిన చంపి - కవచంబుఁ దిగిచి
యాయజినంబుపై - నాసీనుఁ జేసి3530
నాయభీష్టంబు లె - న్నటికిఁ జెల్లింప
నీరీతిఁ బతులతో - నింతులు పలుక
మేరగాదైన నీ - మృగముపై మిగులు
