పుట:Shriiranga-mahattvamu.pdf/277

122

తృతీయాశ్వాసము

⁠

పన్నములు శక్తిమంతము లన్నియు నాత్మాభిమతవిహారోన్నతముల్.

⁠ 129

తే.⁠

సకలజగదేకవిభుఁ డైన చక్రపాణి కాసరిత్కూ మతిహృద్య మగునివాస మచటు రక్షింప ధాతసంరచితులైన వారు-భూతేశం రిమితు లవార్యబలులు.

⁠ 130

మ.⁠

క్రమయోగంబున నెన్నఁగాఁబడు కళాకాష్ఠాదులం బేర్చుకా లముచే భూతచయంబు లెల్ల నవలీలన్ సంక్షయం బందు, నా కమలాక్షప్రియధామమై మెఱయు రంగక్షేత్రమం దెప్పుడుం బ్రమదం బార వసించు ప్రాణుల హరింపంజాల దాకాలమున్.

⁠ 131

వ.⁠

దేహసంగ్రహంబునకుఁ దత్త్యాగంబునకుఁ గర్మంబు కారణం బట్టి కర్మ వళులంబట్టి శిక్షించుకారణంబు నాయదిగాని మహానుభావులం గేవలంబు నియ మింపు సామర్ధ్యంబు నాకులేదు, వారలకెల్ల సర్వభూతేశ్వరుండగు నప్పర మేశ్వరుండు నియామకుండు గావున-జీవేచ్ఛగలదేని మీ రందుఁబోవలవ దనిన, నిజస్వామియగు వైవస్వతుపలుకు లాకర్ణించి -కింకరు లహంకారం బుడిగి తదాదేశంబున నాదేశంబునకు దవ్వులఁ దొలఁగిపోదు రని చెప్పి యప్పారాశర్యుండు నాగదంత మునీశ్వరున కిట్లనియె.

⁠ 132

క.⁠

ఈకథఁ జదివినవారును జేకొని వినువారు-విజితజీవత్వరులై నాకాది పదసుఖస్థితిఁ గైకొందురు చనరు జమునికడ కొకనాడున్.

⁠ 133

ఉ.⁠

నావుఁడు నాగదంతమునినాథుఁడు సాత్యవతేయుతో-మునీం ద్రా వనజాతవైరి-యనురాగమునం బ్రతిపర్వమున్ జగ త్పావనియైన పుష్కరిణిఁ దా నవగాహము సేయు నంటి వీ వావిధుఁ డేమికార్యమునకై యటు సేయుచునుండు చేప్పుమా!

⁠ 134

చ.⁠

అనినఁ బరాశరాత్మభవుఁ డాతనితో నను మున్ను దక్షనం దనలఁ దుషారరోచి ప్రమదం బెసఁగంగ వివాహమై (ననె)

⁠