| | యగ్గలపుభక్తితో స, మ్యగ్గతిఁ దప మాచరింప నాత్మఁ దలంచెన్. | 134 |
| తే. | తలఁచి వర్తించుచో నొక్కదండ నొంటిఁ, దపముఁ గావించుచున్న వృద్ధప్రసూన | 135 |
| తే. | చూచి యేచినవేడ్క నజ్జోటిదరికిఁ, జేరి చేరికతో నమస్కృతి యొనర్చు | 136 |
| క. | ధరణీసురవర నాకున్, వరుఁడవు గాఁగలవు నీవు వంచించుచు ని | 137 |
| తే. | పెద్దదానవు తపమునఁ దద్ద నిలిచి, యున్నదానవు గుణముల మిన్న నీవు | 138 |
| సీ. | అనిన నమ్మానిని యమ్మౌనివరునితో, మును ఋతుధ్వజమహాజనవిభుండు | |
| తే. | నగ్గుహాగేహమున నుంచి యబల యిచటి, కెవ్వఁ డేతెంచు నతఁడు నీ కెనయ మగఁడు | 139 |
| తే. | మునివరేణ్య ఋతుధ్వజమనుజపతికిఁ, ద్రిదశకాంతకుఁ బుట్టినాఁ డ్మొదలు గాఁగ | 140 |
| తే. | వినుము మాతండ్రి యెనుబదివేలయేండ్లు, ధరణిఁ బాలించి యిచటనె తప మొనర్చి | 141 |
| తే. | నాఁటనుండియుఁ దరల కిచ్చోట నున్న, దాన నన్యుల కొసఁగినదానఁ గాను | 142 |
| వ. | కావునఁ బురుషార్థిని నగునన్నుం బరిగ్రహింపు మనిన నాగౌతముఁ డి ట్లనియె. | 143 |
| తే. | వనజముఖి నేను వేయేండ్లవాఁడ నీవు, బహుసహస్రాబ్దములదాన వహహ వృద్ధ | 144 |
| ఆ. | అనిన నబల వలికె ననఘ ము న్నా కీవు, భర్త వై స్పజింపఁ బడితి వజుని | 145 |
| తే. | తాపసోత్తంస న న్ననాదరణ చేసి, విడువఁ జూచెద వేని భావించి నీవు | |
