పంచమాంకము.
71
శంక — (కపటముగా) ఆ ! ఆ ! నిజముగా తీసివేయుచుంటివాయేమి ? వలదుసుమా! వలదు సుమా! వలదు. ఊరకపరిహాసమున కంటిని గాని, నిజమని నమ్మితివా ! ఈదినమునఁ గలిగినవిరక్తి రేపు గలుగునా? వట్టిమాట. (ఆభరణములు తీసికొనును.)
ప్రభా - (స్వగ ఆహా! ఇప్పటికి ఐహికాశాబంధములతో సంబంధము పూర్తిగఁ దీరిపోయినది. ఆత్మసన్యాసినైతిని, ఓ జగదీశా ! నీపాలిటికి వచ్చుచున్నాను. పాపాత్మురాల నగు నన్ను క్షమింపుము; అనుగ్రహింపుము.
చ. అవనిని నన్నుఁ బోలిన మహాదురితాత్మలు వేనవేలు నీ
ప్రవిమలసత్కృపానిరతి బుధములం బెడఁబాసి పాపసం
భవమగు నీభవానల మపారముగాఁ దరియించినారు; మా
ధవ! కరణింపవే ! కలుషకర్మవిపాకము నాశమందఁగన్ .
శంక - (స్వగ) చేఁ జిక్కవలసిన దంతయుఁ జిక్కినది. ఇంక నీయలుకు పిడచతో నా కేమిపని ! క్లబ్బులకు వేళయైనది. నేఁ బోవలయు ఏడ్చియేడ్చి యిది యెందైన నరుగుగాక !
(అనుబంధము - 22.)
(నిష్క్రమించును.)
[ఒక బట్లరు ప్రవేశించును.]
బట్ల ఏమమ్మా ! శంకరరా వెక్కడ?
ప్రభా - అయ్యా ! ఇంతకుముం దిందే యుండెను. ఇప్పుడే యెచ్చటికో పోయెను. అతనితో నీ కేమైన పని యున్నదా ?
బట్ల - పనియా ! ఔను పనియే యున్నది.
ప్రభా - అతఁ డింట లేన ట్లున్నాడు.
బట్ల - అతఁడు లేకున్న నీవైన మాబాకి యీయక తప్పదు.
ప్రభా - అయ్యా ! ఎక్కడి దాబాకీ ? VY
