కావ్యము
బాలకాండము
47
యలరుచు మది రహస్యము దాఁపలేక “బలభేది! వినుము నాపల్కు నీవొకటి1390
తనయునిఁ గోరి మీతండ్రి నే నడుగ - వినుము వెయ్యేఁడులు వెడలినపిదప
నిచ్చితి సుతునంచు నింపార నాకు నచ్చుగా వర మిచ్చె నటుగాన నీకు
నిటమీఁదఁ బదియేఁడు లేగినపిదపఁ - బటుశక్తి దమ్ముఁడు ప్రభవింపఁగలఁడు
అలరంగ నీవును నాతండు గూడి - పొలుపార నేలుఁ డీభువనత్రయంబు
వినుతకీర్తుల మీరు విలసిల్లుచుండుఁ" డని పల్క నంత మధ్యాహ్నకాలమునఁ
దల నిడి కాల్గడ దలయంపి గాఁగ - నలతమై నిద్రించు నాదితిఁ జూచి,
శతమన్యుఁ డెంతయు సంతోష మంది - వితతవైఖరి నిదేవేళ నా కనుచు,
దితిగర్భ మతియోగధీశక్తిఁ జొచ్చి - శతకోటిచేఁ దనశత్రువౌ శిశువు
నేడుతున్కలు సేయ నెలుగెత్తి బాలుఁ - డేడువ దితియు నయ్యెడ మేలుకాంచె,
మఘవుఁడు మారుదో! మారుద! యనుచు - లఘురీతిఁ బలుక "బాలకుఁ జంపవలదు.1400
వల” దనియెడు దితివాక్య మాలించి - వెలువడి గర్భ మవ్వేళ వాసవుఁడు
కరములు ముకుళించి కలఁక చిత్తమున - తిరమైనభక్తిచే దితితోడఁ బలికెఁ.
“దనరంగ గాల్గడ తలయంపి గాఁగఁ - గొని ముక్తకేశివై గూర్కుటఁ జేసి
యరసి నీ వశుచి వైతివి గాన తెగువఁ - గార్యంబుకొఱ కేను కడుపులోఁ జొచ్చి
గొనకొని నినుఁ జంప కోడి గర్భంబు - దునిమితి నే నేడుతునియలు గాఁగ
సన్నకు సన్న నాశత్రుండు గానఁ - జిన్నిపాపనిఁ బరిచ్ఛిన్నుఁ జేసితిని
జనని! ధర్మజ్ఞవై సైరింపవలయు" - ననిన దుఃఖింపుచు నాయింద్రుఁ జూచి
"నానేరమంతయు నాకలోకేశ - నీనేర మది లేదు నిక్కువం బరయ”
నని పల్కి మరుదాఖ్య లమరఁదేజంబు - లెనయంగ ఖండంబు లేడ్వురునగుచు
నిమ్ముల "నాపుత్రు లెలమి నెల్లెడల - సమ్మద మింపార చరియింపనిమ్ము1410
సప్తఖండంబులై సరినొప్పువీరి - సప్తమారుతగణస్కంధనాయకులఁ
గావింపు" మని వేఁడగా నట్లుచేసి - దేవేంద్రుఁ డమరావతికిఁ బోయె నంత
వారును దేవతావల్లభుచెలిమి - మారుతగణసంజ్ఞ మఱి దివ్యు లైరి.
దేవేంద్రుఁ డతిభక్తి దితికి శుశ్రూష - గావించె నీపుణ్యగణ్యదేశమున;
నీపుణ్యధరణి మున్నిక్ష్వాకునృపతి - భూపవర్యుం డలంబుసయందుఁ గన్న
కొడుకు విశాలుఁ డన్కువలయాధిపుఁడు - పుడమి నేలి విశాలపురి యిం దొనర్చె.
నావిశాలునిపుత్రుఁ డై హేమచంద్రుఁ - డావిర్భవించెను నతఁడు సుచంద్రు
నతఁడు ధూమ్రాశ్వుని నతఁడు సృంజయుని - నతఁ డంత సహదేవు నతడు కుశాశ్వు
నాతండు సోమదత్తాఖ్యుఁ గాకుత్స్థుఁ - డాతని కెంతయు నమరంగ సుమతి
