"వనిత! నీరూపయౌవనవిలాసములు - మునుమిడిఁ దుదముట్ట ముట్టవే నన్ను”
ననినఁ “బరాధీన నంటఁగారాదు - నను ముట్టఁ దగ" దన్న నరభోజనుండు
“ఆరయ రజస్వల లయినకామినులు - పరభామినులు సువ్వె భామ! నా మెచ్చు6690
వనిత! నన్ గాఱింపవలదు ర"మ్మనుచు - ననుఁ బ్రియోక్తులఁ దేల్చి నాతో రమింప
నతికాయుఁ డుదయించె నంత నాపుత్రు - నతివేగమున దానవాగ్రణి కిచ్చి
దివసత్రయంబును దీఱినపిదప - ప్రవిమలతనుశుద్ధిఁ బాటించి యేను
మునిగణాధీశ్వరు ముందఱ నిలువఁ - గనుఁగొని నాయున్నగతి వివేకించి,
“నాయింటిలో నుండి ననుఁ డాఁగురించి - పోయి నీ వెవ్వరిఁ బొందితి ప్రీతి?
నింతి! నీయౌవన మెవ్వండు గొనియె? - చింతింప కి ట్లేల చేసితి వీవు?
పరమపరిజ్ఞానభావమార్గమున - నరసి చూచిన నది యట్టిద కాదె?
పరహిత మేయూరు? పడఁతు లేయూరు? - గురుశీల మేయూరు? గొంతు లేయూరు?
జలజాక్ష లేయూరు? సత్య మేయూరు? - కలకంఠు లేయూరు? కరుణ లేయూరు?
వనజాక్షు లేయూరు? వరుస లేయూరు? - ననఁబోడు లేయూరు? నచ్చి కేయూరు?6700
తరలాక్షు లేయూరు? తగవు లేయూరు? - పరికింప సతులకు బాస లేయూరు?"
అని తీరఁ గోపించి యమ్మునీశ్వరుఁడు - ఘనశాప మిచ్చె సత్కరుణఁ బోవిడిచి
"యీసరోవరమున నీవిలాసంబు - గాసిగాఁ బడ నీవు గ్రాహివై యుండు
మెందేని బహుపుణ్యహీనుఁ డై నిన్నుఁ - బొందినవాఁడును బుత్రమిత్రాది
బలములతోఁ గూడ భస్మమై పోవఁ - గలఁ డింక నీపాతకంబున" ననుచు
శాప మిచ్చుటయును జలనంబు నొంది - యాపుణ్యనిధిమ్రోల హస్తము ల్మొగిచి
“యోమునివల్లభ! యోమునిచంద్ర! - యోమునిసింహమ! యోమునిశ్రేష్ఠ!
యీశాపజలరాశి యేతెప్పఁ గడతు? - నీశాపదావాగ్ని యేనీట నార్తు?
గరుణింపవే దయాకర! నన్ను" ననుచు - నురుభీతి నొందుచు నున్న వీక్షించి,
తిరమైనసుజ్ఞానదృష్టి నూహించి - పరమకృపామూర్తిపరుఁ డిట్టు పలికెఁ ;6710
“గామిని! యొకకొంతకాలంబు చనఁగ - రాముకార్యార్థమై రానున్నవాఁడు
హనుమంతుఁ డిచటికి నతనిచే నీకు - ఘనశాపనిర్ముక్తి గలుగుఁ బొ" మ్మనుచుఁ
మునివేషధారి యగుకాలనేమిని హనుమంతుఁడు చంపుట
బోయె గంగాతీరమునకు నమ్మౌని - పోయె శాపం; బేను బోయెద నింక;”
నని చెప్పి దీవించి యాసరోజాక్షి - యనిలజు వీడ్కొని యరిగె నద్దివికి;
ఎడపనికడఁకతో నిటఁ గాలనేమి - కడ వచ్చి నిలిచె నాకపికులోత్తముఁడు
అప్పు డప్పాపాత్ముఁ డచలసమాధిఁ - దప్పక యున్నచందమునఁ గూర్చుండి
యొడలిపూరంబుతో నుర మెల్ల విచ్చి - నడుము నిక్కించి యానన మొప్ప వంచి
కపటచింతావృత్తిఁ గన్నులు మూసి - జప మాదివరుసఁ బూసలు త్రోసిత్రోసి
