ధాన్యమాలిని తనశాపప్రకారము హనుమంతునితోఁ దెల్పుట
నిలిచి మారుతిచేత నిజశాపముక్తి - గలిగిన నలరి యక్కపిముఖ్యుఁ జూచి
“యోకపికుంజర! యోవానరేంద్ర! - నీకతంబున శాపనిర్ముక్తి గంటి;
నే నింకఁ బోయెద నింద్రలోకమున - కేను నీ కొకవార్త యెఱిఁగింపవలయు;”
నని మున్ను హనుమంతు నక్కొలనికినిఁ - బనిచిన కపటదాపసిఁ జూపి పలికె;
“వానరోత్తమ! మునివరుఁడు గాఁ డరయ - వీని నమ్మకుమయ్య! వీఁడు రాక్షసుఁడు
చలమున దానవేశ్వరునియోగమున - బలియుఁడై నినుఁ జంపఁ బనిపూని వచ్చి
యే నిందులో నున్కి యెఱిఁగి నాచేతఁ - బూని ని న్జంపింపఁ బుత్తెంచినాఁడు;
వీఁడు వధ్యుఁడు నీకు వీని నమ్మకుము - వీఁ డొప్పఁ డిటమీఁద వేవేగ చంపి
పొమ్ము నీ వౌషధంబులకు ద్రోణాద్రి - కిమ్ముల నటఁ బోవ నిదె నీకుఁ ద్రోవ”
అన విని హనుమంతుఁ డాశ్చర్య మంది - వనితఁ గనుంగొని వలనొప్పఁ బలికె;
"మదిరాక్షి! మును నీవె మకరివై యుండి - త్రిదశభామిని వైనతెఱఁ గేమి?" యనిన
“వినవయ్య! పావని! వీరాగ్రగణ్య! - కనకాద్రిసమధైర్య! గాంభీర్యధుర్య!
ధాన్యమాలిని యనఁ దనరుగంధర్వ - కన్యక నాజన్మకథ యేర్పరింతు;
నఖిలలోకారాధ్యుఁ డగుసదాశివుఁడు - సుఖగోష్ఠి రజతాద్రి శోభిల్లుచుండ6670
నరుదార నే పాడి యాడి మెప్పించి - హరుచేత నసమాన మగువిమానంబు
వడసి యిక్కొలనిలోపల జలక్రీడ - లెడపక కావింప నేగుదెంచుటయు
శాండిల్యుఁ డనుముని చనుదెంచి నన్ను - నిండినప్రేమంబు నెలకొనఁ జూచి
యాలోనఁ దనలోన నానందకేలి - నాలోకనాలోలుఁ డయి తేలి తేలి
కొనకొని తూకొన్న కోర్కుల వాలి - మనసిజజ్వరమున మానంబు దూలి
"యేను బుణ్యాత్ముండ నేఁ దపోధనుఁడ - నే నేడ? యెలనాఁగ యేడ? పొ" మ్మనక,
యూని న న్గామించుచున్న క న్నెఱిఁగి - "యే నేడ? యీ వేడ? యీదృష్టి యేల?
నీవు తపస్వివి నీవు పుణ్యుఁడవు - భావింప నిది తపఃఫలవిఘ్నకారి”
యన విని మునినాథుఁ డతికాముఁ డగుచు - ననుఁ జూచి మదిలోనియాస వోవిడిచి
"యిది తపఃఫలసార మెలనాఁగ! నాకు - నిది పుణ్యఫలసార మెలనాఁగ! నాకు;6680
నిది మోక్షసాధన మెలనాఁగ! నాకు - నిది స్వర్గసోపాన మెలనాఁగ! నాకు”
ననిన “రజస్వల యటుఁ గాన నేఁడు - మునినాథ! నను మీరు ముట్టఁగా రాదు
ఇమ్మూఁడుదివసంబు లేను మీయింట - నెమ్మితో వసియించి నిజశుద్ధిఁ బొంద
మఱి పొందు" మని గంధమాదనంబునకు - నెఱి నేగి మునియింట నిష్ఠతో నుండ
దిక్కులు సాధించి తివిరి రావణుఁడు - నక్కొండ సబలుఁడై యారాత్రి విడిసి
యాపర్వతాగ్రంబునం దేను బాడ - నాపాట విని దశాననుఁ డేగుదెంచి
తనసొంపు దనపెంపు దనప్రతాపంబు - తనపేరు నెఱిఁగించి తగ బుజ్జగించి
