43
వానిని
యగు
నా, మధురాసవంబుఁ దమినానఁగ; నేడు విహారభూమి శో
భామయమైన యోగళిక పచ్చగిలుంగద రేపు నీపయిన్ .
అనియు “మిత్రా, రారమ్ము, సుఖింపు, మీయదను వ్యర్థంబైన
దెన్నడున్" అనియు మనల ప్రబోధించును.
స్వర్గనరకములు లేవు; మనుష్యునకు ఆనందదాయకములగు వస్తు
స్వర్గముననుండునట్లు ఊహింపఁబడుచున్నవి.
లోకమునందే యనుభవింపుము, అని ఖయ్యాము చెప్పును. సృష్టికర్త
దేవుఁడు కరుణామయుండా? అట్లయిన లోకమునకనుపట్టు
మఃఖమునకు, దౌర్జన్యమునకు, విపర్యాసమునకు కారణమేమి?
తన చేచేతనొనర్చినట్టి యొకపాత్ర భగ్నముంజేయ నే
మనుజుండైనందలంపఁ; డంగములు నిర్మాణంబుగావించి మో
హనరూపంబులు మో-దేవే యెదలో నత్యంతరాగంబు గూ
ర్చిన దేవుండు మడేలయిట్లు నిజసృష్టింగూల్చు నున్మత్తుఁడై?
అకారణ ధ్వంసమునకు దేవుఁడేల పూనుకొనును? ఈ
సందేహము ఖయ్యామును బాధించుచుండెను. అతనికి సందేహము
కలిగిననే గాని తన్ని వృత్తి గోచరింపదు.
ధారుణినుండి యుచ్చశని దాలకు గలట్టి కడింది చిక్కులం
బూరితిగా సడల్చితిని; మోసపుటక్కుల బందెగాను; దు
ర్వారనిరోధముల్ గడచివచ్చితి; నయ్యును సాయశక్తులం
బోరి వదల్ప కే విసిగిపోయితి మృత్యురహస్య బంధమున్.
అనుతాపము వలన నేమియు ప్రయోజనము లేదు. పూజలు
నమాజులవలన నీ కష్టములు తొలగిపోవు. ఏలయన:-
విషము నమృతంపు మసిబుడ్ల విధికలంబు
ముంచి లోకులనుదుట లిఖించు మొదటం;
గరగ దఱుఁబేద కన్నీటి కాల్వనదియుఁ,
బరమభక్తుని అనుతాపవహ్నిః జెడదు.