చతుర్థాశ్వాసము
189
చెచ్చెరఁ బాపి తె ◆ చ్చితినన్న రోఁత
నిచ్చలోఁ దలకొని ◆ యీక్షించి తన్ను
మునుఁగఁ గప్పిన పుత్ర ◆ మోహంబు కతనఁ
గనుగవ బాష్పపుఁ ◆ గణములు గ్రమ్మ
గోరక్షుఁ గనుఁగొని ◆ గురుఁడు నిట్లనియె
నీరీతి పాపంబు ◆ నేల చేసితివి
పక్షంబులేక నా ◆ పట్టినిఁ బట్టి
కుక్షివ్రచ్చితి విట్లు ◆ గురుసుతుఁ డనక
కొంతయు దయలేక ◆ కోసితి వీని
...... ...... ...... ....... ....... ....... ...... ......
శీతాంశుభంగిఁ బెం ◆ చితిని యీ శిశువు
...... ....... ....... ...... ..... ....... ...... .......
వధియించి చేసితి ◆ వట్టి దుష్కృతము
అని పుత్రకుని నుర ◆ మందునఁ జేర్చు
కొను గురునాథుతో ◆ గోరక్షుఁ డనియె
వినుఁడు మి మ్మీయవి ◆ వేకంబుఁ బాపి
కొనిపోదు నటుచేయఁ ◆ గూడక యున్న
నెరవాడికత్తి క్రొ ◆ న్నెత్తురులొలుక
తరలక దిగ్గనఁ ◆ దనతలఁ గోసి
నిలుపుదు నిప్పుడు ◆ నీ మృదుపాద
జలజంబుపై నని ◆ సయ్యనఁ గత్తి
గళమునఁ గదియింపఁ ◆ గని సంభ్రమమునఁ
దలకొని లేచి యా ◆ తనిచేయివట్టి
చనదు పుత్రక సాహ ◆ సంబు మదాత్మ
నణఁగిన దుమోన్‌హ ◆ మణఁగె నీ కతనఁ
బొంది క్రమ్మఱ దించి ◆ బుద్దిలో ననుచు
నందంద గోరక్షు ◆ నక్కున గదిమి
యీ జనపతి బొంది ◆ నేఁ బ్రవేశించి
రాజనై పెంపొంది ◆ రాజ్యంబు సేయు
వెరవునేరక యున్న ◆ విభుఁగూర్చు మంత్రి
పురుహూతు మంత్రి సు ◆ బుద్ధిఁ బ్రబుద్ధుఁ
డనువాఁడు నాకు రా ◆ జ్యము సేయునట్టి
యనువులు దెలుపుచు ◆ ననవరతంబు
