124
నవనాథచరిత్ర
నున్న చోటను దైవ ◆ యోగంబు కతన
విచ్చేసి తనఘాత్మ ◆ విను మత్తెఱంగు
మెచ్చుగా నొకరాతి ◆ మీఁద నెప్పుడును
వెలుఁగొందుఁ దేజంబు ◆ వెస డాయఁబోయి
నిలిచిన పసిఁడివ ◆ న్నెయుఁ బొల్చు దేహ
మరయ మంటయు(ను) గా ◆ దది యెట్టి దనిన
నరు దంది యచ్చట ◆ నారసం బున్న
దాకందు వెఱిఁగింపు ◆ మనుటయుఁ దన్నుఁ
దోకొని శబరుండు ◆ త్రోవచూపుటయుఁ
జని వాఁడు చెప్పిన ◆ చక్కటి వెలుఁగు
ఘనతర తేజంబు ◆ గని శిష్యవరుల
కది చూపి యలరుచు ◆ నన్నగం బెక్కి
కదిసి కూర్చుండి శం ◆ కరునిఁ దలంచి
యా రసదేవత ◆ నర్థిఁ బ్రార్థించి
(కోరి దోసి)లియొగ్గి ◆ కొని యున్న యంత
గ్రక్కున నాశీలా ◆ గర్భంబు వెడలి
నిక్కిన మెఱుఁగులు ◆ నింగి నిండార
రాజితవజ్రక ◆ రండంబుతోడఁ
దేజరిల్లుచు మహా ◆ దేవు తేజంబు
చెచ్చెర వచ్చి దో ◆ సిటిలోన నున్న
నచ్చపుభ క్తి హ ◆ స్తాంబుజాతములఁ
బొదివి యల్లన శిరం ◆ బునఁ జేర్చి ముదము
గదుర గోరక్షుని ◆ కరమునఁ బెట్టి
యాపుళిందునిఁ గొని ◆ యాడినఁ జిత్త
మేపార మఱియువాఁ ◆ డిట్లని పలికెఁ
బొడగంటి నొకమహా ◆ భూతంబు నొక్క
యెడ నది యె ట్లన్న ◆ నేకలం బొకటి
కడువాఁడి నామీఁదఁ ◆ గదిసిన నమ్ము
తొడిగి యేసినఁ దప్పఁ ◆ దూఱి యాయమ్ము
ఖంగున నొకరాతి ◆ కడఁ బడి మేలు
బంగారమైన న ◆ ప్పట్టున నున్న
రాలతో మత్ర్పద ◆ రము లన్నియును.
వోలి మోపినఁ గన్న ◆ నొక్కటియైనఁ
