రసికజనానందము
255
నావాకిలిఁ జొరనియ్యను;
నీ వెఱుఁగవె దాని ప్రణయ నిశ్చలవృత్తిన్.
కోకలు ప్రాఁతవైచినిగెఁ గోరిన పట్టుగులాబిఱైకలం
జాకలి పాఱవేసె; నిఁకఁజాయమఱంగిన చీటిగాగరా
రేకులు చీకువట్టెను సరే, ఘనసార మృగీమందంబులున్
లేకగదా నెలంతయు విలేపము మేదుటలేదు రొమ్మునన్.
దినమును జెప్పనెంచి నిను ధీరతఁ జేరుటెకాని చెల్ల రే,
మనమెటు ఱాయిచేసినను మాటలురావుగ! జంకిగొంకి నిన్
గనుఁగొని యెట్ట కేలకును గష్టములన్నియుఁ దెల్పికొంటి; దీ
నిని మనకన్యకుం దెలియనీకుఁడు; చూడుడు కార్యపద్ధతిన్.
అంతట నొక్కనాడు తల్లి రామకృష్ణారెడ్డిని జేరఁబిలిచి యిట్లనియె.
జనకుఁడు వృద్ధుఁడయ్యె; వ్యవసాయముభారము; కూలివారలన్
దినమును బిల్చి సేద్యము నుదీర్ణతఁ జేయఁగలేఁడు; తోడు నీ
వనిమది సమ్మియుంటిఁ గొడుకా, ముదిప్రాయపుఁదండ్రి కూఁతవై
పనుల నొనర్పకున్న నిలవారలు ఫుత్రులఁ గోరు టేలొకో.
ఎన్నోనోములునోచి తుట్టతుద కెంతే ప్రీతి నిన్ గాంచి నా
నన్నా, పుట్టిననాటఁగోలె ధరపైనాన్చంగ నేమౌనొ యం
చెన్నో దృష్టులు దీయుచున్ దినము నీదేచింతగాఁ జాకుచుం
గన్నారం గనుచుంటినయ్య తనయా, గారాము తోరంబుగన్.
