రసికజనానందము
247
శ్రోణియందముదాచఁ బ్రసూనశరుఁడు
మిండ తుమ్మెద ఱెక్కలకాండపటము
గట్టెనోయనఁ జికురాళి కలికి పిఱుఁదు
లంటిజీరాడుఁ జీఁకటులావరింప.
వక్షమనుకాంతిసరసి యౌవనమదేభ
మీఁద, హరిమధ్యమేఖల హేతుకలన
బిట్టుగర్జింపఁ గుంభముల్ భీతినెత్తె
ననఁగఁజనుదోయి రాజిలు నబ్జముఖికి.
ఇట్లు సకలజనానురంజకంబై యొప్పువసంతంబున నొక్కనాఁటి సాయంసమయమున కాపుఁకోడెగాఁడు ఉద్యానవనంబునఁ దీవచప్పరంబునఁ గూరుచుండి మన్మథార్తుఁడై వార కాంతా యత్తచిత్తంబున నిట్లుచింతించె:
మత్తమతంగయాన మధు మత్తతఁ గన్నరమోడ్చి యుబ్బి పై
కొత్తెడుపూపచన్మొనల నోరగఁబయ్యెద జాఱఁదీసి మే
ల్పుత్తడి కీలుబొమ్మవలెఁ బొల్చునొయారముగాంచనామరుం
డెత్తడె మీనకేతనము, నేడ్తెఱగుప్పడె పూవుటమ్ములన్?
అరయఁగలేదె మాకొలపుటంగనలం బదివేలసారు; లె
త్తఱిఁ దలదువ్వి క్రొవ్వెదను దండిగఁ బూవులువెట్టిపట్టుటం
బరములుగట్టి వల్లభులభావములన్ హరియింపఁబోరు; రో
తెఱ వలయట్లు నాణెమును తీరును ప్రోదియొనర్పరీసతుల్.
