ద్యము]
పండితప్రతిజ్ఞ
175
పొదరిండ్లలోఁ దూఱి పొదలయల్లికఁ జూచు,
నడవిజింకల తోడ నాటలాడు,
సాంధ్యారుణాంకిత జలద ఖండముఁ గాంచు,
వనరామణీయకమును దలంచు,
మధుర రసము తనదు మనమునఁ దొలఁకాడ
లోకమెల్లఁ దేనెపాక మనును;
నిట్టి మృదులహృదయుఁ డెచ్చోటనుండియో
పిచ్చివానిపోల్కీ వచ్చుచుండె.
అతనిఁ జూచి కాంత, తన యంతు నెఱింగినచెల్మికాఁడు, సాం
ధ్యాతపకాంతులం బ్రకృతియందముఁగాంచఁగ నేఁగుదెంచెఁ;దా
నా తరుణుం డొకళ్లొకరి యంసమునం జెయివైచి ముగ్ధసం
గీతములన్ రసంబు లొలికింపఁ దలంపులు దీవరింపఁగన్;
వచ్చి రాక మున్నె వరునిఁ గౌఁగిటఁ జేర్చె
మూఁతవడ్డ కనుల ముత్తెసరుల
గతినిఁ బ్రమదబాష్పకణములు చిప్పిల్ల
నొడలఁ బుల్క.నారు లుప్పతిల్ల.
రెండుకీలలు నేకమౌరీతి నిరుపు
రొక రొకరి కౌఁగిళులోన నుండి రపుడు;
వసుధఁ బ్రతిదియుఁ బ్రణయ పిపాసతోడ
నొకటినొకటి నాశ్లేషించు నొప్పు దోఁచె! '
