సువర్ణపది కథ.
171
యుండై సిగ్గువిడిచి దిగ్గున బండిదిగి తానొక్కరుండ యావేదండగమన యొద్దకుఁ బోయి చేయిపట్టుకొని -
మ. లలనా ! యేమిటి కిట్లు నీవు లలితాలంకారశూన్యాంగవై
చెలులంగూడక యొంటిఁ గ్రుమ్మఱుచు గాసింజెందె దాత్మీయకో
మలదేహప్రభ గంద ; రమ్ము నిను సన్మానింతుఁ గై సేయు ము
జ్వలమాణిక్యవిభూషణావళుల నిష్టంబైన చందంబునన్ .
క. వెరపించుటకా? ననుఁ బ
ల్మరు నీ విటు డాగి డాగి మఱి గాన్పింపం
దొరకొంటివి ? మేల్ నీ నే
ర్పరితనమెల్లం గ్రహింపఁబడె విడు మింకన్ .
ఉ. ఏపడఁగంగ న న్నలరతీశ్వరుఁ డుద్ధితిమై లతాంతపుం
దూఁపులఁ జిత్తమెల్లఁ బలుతూటులువారఁగఁ గొట్టుచున్నవాఁ
డోపఁగఁజాల నిన్ శరణునొందెదద నన్గరుణించి నాదుసం
తాపము వాయ వాతెఱసుధారసము ల్దయసేయుమీ సఖీ.
చ. గణికవుగాని నీవు కులకాంతవు గా వదిగాక యొక్క నిన్
గణుతియొసర్ప భర్తగను గైకొన నద్భుతరూపసత్కళా
గుణమణివంచు నిన్ను మదిఁ గోరితి రాజసుతుండ నేమికా
రణమున నన్నుఁ గైకొనక ఱాపిడిఁ బెట్టెద విట్లు చెప్పుమా?
అని యనేక విధుంబులం బ్రతిమాలుటయు నాకురంగనయనయు నయనాంచలంబుల నతని నిరీక్షించుచు నిట్లనియె.
క. రాకొమరుఁడవో మారుఁడ
వో కన నలకూబరుండవో చంద్రుఁడవో
నా కేమియెఱుక నన్నుం
జేకొ నెదవటంచు నెవరు సెప్పిరి నాతోన్.
గీ. గణికయైనను మఱి కులకాంతయైన
వనిత కొకభర్త యుండంగవలయుఁ గాదె
