చింతామణి కథ.
109
తోలుం బొమ్మకు నవరం
ధ్రాలుంగల దానికింత తహతహ యేలా ?
గీ. మది విచారింపుమయ్య మర్మములనెఱిఁగి
వస్తుతత్వంబు దెలిసినవానికిట్టి
మోహమేటికిఁ గల్గెడు పొలఁతులకును
లో లొటారంబు బయటఁ దళ్కులునుగావె
క. మలమూత్ర పూరితంబై
తలఁపనరోచకము జేయుఁ తనువిదిమాయా
బలమున విడువని మోహము
గలిగించుం తెలియ దోలుకట్టియకాదే.
కరుణించి విరించి మేదో మాంస రుధిరాస్తిపుంజమునకు బైన మృదువగు నీచర్మముగప్పెను కాని, కానిచో నీ మేనసంతతము స్రవించెడు నెత్తురుంబీల్ప మూఁగికొను కాకగృధ్రంబులఁ దోలికొన లేక దేహధారులు క్లేశబాహుళ్యంబు చెందకుందురా! నీవిట్టియపవిత్ర గాత్రంబు చరిత్రంబు దెలియక మూఢుండవై ధాత్రీసురకర్మముల వీటి బుచ్చి యిహాముత్రఫలంబుల తెరువెఱుంగక భ్రష్టుండవై పోవుచుంటివి ఇప్పటికైనం బుద్ధిదెచ్చుకొని దేహతత్వం బెఱింగి కామంబుడిపికొని భగవంతు నారాధింపుమని పలుకుటయు బురాకృత సుకృత వాసనా విశేషంబునంజేసి యప్పలుకులతనిచెవుల కమృతబిందువులవలె సోకి మనోగతంబగు కామసంకటంబును గ్రసియించుటయు నతండయ్యంగన యంగకంబులు సవితర్కంబుగాఁ బరిశీలించి యసహ్యంబు జనియింప నుమియుచు గన్నులు మూసికొని తటాలునలేచి దల్పంబుడిగ్గ నురికి యగ్గణికారత్నంబు పాదంబులంబడి
శా. తల్లీ ! నీకు నమస్కరింతు నిదిగో తధ్యంబు నీసూక్తు లం
జల్లా రెన్ స్మరతాపమెల్లఁ గడు నాశ్చర్యంబుగా బుద్ధి భా
