చింతామణి కథ.
101
చిం — కారణముగలిగియే యడిగితిని. పెట్టుచుంటివా? లేదా?
లీలా — నాలుగైదు వత్సరములనుండి పెట్టుట లేదు.
చింతా - ఎందువలన?
లీలా - తీరిక లేక
చింతా - అయ్యయ్యో! నీకుఁ దద్దినము పెట్టుటకే తీరుబడి లేకపోయినదా?
లీలా -- నీవు చూచుచుండలేదా భోజనముచేయు సమయముఁ దక్క తక్కిన కాలమెల్ల నీయొద్దనేకాదా వసియించుచుంటిని? .
చింతా - నాయొద్దకువచ్చినదిమొదలు మానివేసితివికాఁబోలు
లీలా - అవును.
చింతా - హరి హరీ! యెంత పాపాత్మురాలనైతిని. నీవును నేనుంగూడ రౌరవములో వసియింపదగినదే!
లీలా - నేఁడు పురాణములో విన్నమాట లివియాయేమి?
చింతా - అవును. ఈమాటలేవింటిని. తద్దినముమానినవాఁడు మహాపాపాత్ముఁడంట జీవచ్చవమంట వాని మొగముజూచిన పాపము వచ్చునంట.
లీలా - ఇదియా నీకుఁగలిగిన భయము. చాలుఁజూలు. ఇవి మా బాపనయ్యలు విత్తములాగటకై వ్రాసిన వ్రాఁతలు.
చింతా — నీ వంటి మహానుభావములు పుట్టుటచేఁ గులగౌరవముగూడ చెడిపోవఁగలదు. ఏటిమాటలాడెదవు?
లీలా - ఆరిన దీపమునకుఁ జమురువోసిన నెంతలాభమో మృతునకుఁ దద్దినము పెట్టుటయు నట్టిదే.
చింతా — నాస్తికవాదములు నా కంగీకారములుకావు నీ కా తిధులేప్పుడో తెలియునా?
లీలా - ఇప్పుడు జ్ఞాపకము లేదు.
