సిద్ధాం-- నీసొదతగలడా - తురుఫు మిగిలిపోయింది; బేస్తు. (ముక్కలు చూపించి పారవేయును.)
పోలి-- ఆఁ! మూడో యెత్తడబ్బేస్తు. గాపకాలుంచుకొం డయ్యా, చేతివొరస, మంచిముక్కలెయి, బాపనాడా అంతసేపు కలపడవాఁ? గోరం, గోరం.
సిద్ధాం-- బులబులాగ్గాకలిపి, బేస్తు నీకిస్తాననుకున్నావా?
పోలి-- తోలుసేత్తో, ముక్కలేసినావు! "నరిసింవ్వ, నీదివ్వె నామమంతరముశాత! నరసింవ్వ నీదివ్వె-"
సిద్ధాం-- దివ్వేలేదు, దీపంలేదు ముక్కల్తియ్యి.
పోలి-- గవరయ్య ముక్కలమీద కన్నేసి సిల్లంగెట్టేస్తున్నాడు. నరిశింవ్వ నీదివ్వె- (ముక్కలు యెత్తిచూసి) సీ! భష్టాకారి ముక్కలేశావు.
సిద్ధాం-- (పంపకంముగించి తనముక్కలు తీసి చూచుకొని) మృత్తికాచమే!
పూజారి-- పోలిశెట్టికి అంత అలకైతే, నే నింటికిపోయి పరుంటాను.
(గవరయ్య నిష్క్రమించును. మధురవాణి వెంటవెళ్లి తిరిగివచ్చును.)
పోలి-- శని విరగడైపోయిందిరా, దేవుఁడా! - ఒట్టి భష్టాకారిముక్కలు. ఒహటీ.
మధు-- ఒకటి.
భుక్త-- ఒహటి.
సిద్ధాం-- ఒహటి.
పోలి-- రొండు.
మధు-- రెండు.
భుక్త-- రొండు.
(సిద్ధాంతి ఆలోచించును.)
పోలి-- యెందుకాయెఱ్ఱాలోశన? నామాటిను. మూడోబేస్తెట్టకు.
(వీధి తలుపు తట్టబడును.)
మధు-- పంతులు!
పోలి-- యీవాళరాడని సెప్పితివే?
మధు-- రారనుకున్నాను వొచ్చారు. యేంచేదాం?
సిద్ధాం-- ఆటతీసెయ్యండి. (ముక్కలుపడవేయును.)
పోలి-- బేస్తెగెయడానికా? నే నొప్పను. మధురోణి, ఆటాడి మరీ తలుపు తియ్యి.
మధు-- (ముక్కలుకిందబెట్టి, లేచి, సన్నని గొంతుకతో) గోడగెంతి పారిపోండి.
భుక్త-- దిడ్డితోవంట వెళ్లిపోతాం.
పోలి-- నేను పట్టనే? యేటి సాధనం?
భుక్త-- మేం దిడ్డితోవంట పోతాం. నువ్వు అటకెక్కు.
